Валерий Барсуков

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/Валерий Барсуков latin yazuında])
Валерий Барсуков
Туган 14 март 1928(1928-03-14)[1]
Мәскәү, РСФСР, СССР[1]
Үлгән 22 июль 1992(1992-07-22) (64 яшь)
Мәскәү, Россия
Күмү урыны Новодевичье зираты[d]
Ватандашлыгы  СССР
 Россия
Әлма-матер Русия дәүләт геология разведкасы университеты[d]
Һөнәре химик
Эш бирүче В. И. Вернадский ис. РФА геохимия һәм аналитик химия институты[d]
Гыйльми дәрәҗә: геология-минералогия фәннәре докторы[d]
Гыйльми исем: ССҖБ ФА академигы[d]
Фән өлкәсе: җирбелем һәм геохимия[d]
Эш урыны: В. И. Вернадский ис. РФА геохимия һәм аналитик химия институты[d]
Гыйльми дәрәҗә: геология-минералогия фәннәре докторы[d]
Гыйльми исем: ССҖБ ФА академигы[d]
Фәнни җитәкче: Александр Павлович Виноградов[d]
Известен как: планетолог

 Валерий Барсуков Викиҗыентыкта

Валерий Леонидович Барсуков ( 14 марта 1928 ( 1928-03-14 ) [1] ) - Совет геолог - геохимигы, СССР Фәннәр Академиясе академигы (1987), руда формалашу процессы геохимиясе һәм файдалы казылмалар чыганакларын эзләү һәм бәяләү геохимик ысуллары, кокс химиясе һәм чагыштырма планетология өлкәсендә белгеч [2] .

Биографиясе[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

1951 - Мәскәү геология-разведка институтын тәмамлай .

1954 елдан - СССР Фәннәр академиясенең В. И. Вернадский исемендаге геохимия һәм аналитик химия институтында (1976 елдан - директор).

1976 - СССР Фәннәр академиясенең әгъза-корреспонденты (Геология, геофизика, геохимия һәм тау фәннәре бүлеге).

1987 - СССР Фәннәр академиясе академигы, СССР Фәннәр академиясе президиумы әгъзасы.

Халыкара геохимия һәм космохимия ассоциациясе президенты (1980-1984). [3]

Ул планеталарды автоматик космик станцияләр ярдәмендә тикшеренүләр оештыруга зур өлеш кертә[4]. "Венера-13, 14, 15 һәм 16" станцияләреннән алынган мәгълүматлар буенча Венера планетасының геохимиясе һәм геологиясе буенча тикшеренүләр үткәрә. Марсны һәм аның иярчене Фобосны космик тикшеренүләрнең перспектив программаларын эшләүдә катнаша.

Ул 1992 елның 22 июлендә Мәскәүдә вафат була һәм Мәскәүдәге Новодевичье зиратында җирләнә.

Мактаулы исемнәре һәм бүләкләре[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • 1976 - Кызыл Байрак Хезмәт ордены
  • 1981 - Халыклар Дуслыгы ордены
  • 1983 -«Венера-13» һәм «Венера-14».автоматик станцияләрен кулланып Венера планетасы тау токымнары составын өйрәнү өчен СССР Дәүләт премиясе .
  • 1984 - Ай һәм планеталарны өйрәнү өчен СССР Дәүләт премиясе .
  • 1985 - Яңа төр төр махсус җиһазлар булдыруда хезмәт күрсәтү өчен Ленин ордены [5]
  • 1986 - Кызыл Байрак Хезмәт ордены
  • 1986 - чагыштырма планетология буенча эшләре өчен ВДНХ алтын медале (1986).
  • 1987 - СССР Фәннәр Академиясенең В. И. Вернадский исемендәге алтын медале. «Сравнительная планетология и геохимия внеземного вещества» проблемасы буенча эшләр сериясе өчен [6]

Хәтер[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Мәскәүдәге Новодевичье зиратында В. Л. Барсуков кабере.

В. Л. Барсуков хөрмәтенә аталганнар:

  • Атлантик океан төбендә Барсуков су асты тавы (Barsukov Seamount) (61 ° 03 'S, 29 ° 12' W, түбәсе 658 метр тирәнлектә урнашкан).
  • Марста Барсуков (Barsukov) кратеры [7] диаметры 68 км, ә әлеге кратердан чыккан борынгы елганың коры үзәне (озынлыгы 150 км), Ерак Көнчыгыштагы кечкенә елга исеме буенча (Амур елгасының сул кушылдыгы), Силинка үзәне (Silinka Vallis) дип атала [8], анда В.Л. Бурсуков аккургашы булган Тау токымнарын тикшерә.

Библиография[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Төп хезмәтләре руда хасил итү процессларының, магматик һәм ай токымнарының геохимиясе, шулай ук рудалы файдалы казылма ятмаларын эзләү, бәяләү һәм фаразлауның геохимик ысуллары буенча.. Ул аккургаш-руда ятмалары формалашу механизмын тасвирлай һәм борат ятмалары барлыкка килү химизмының төп үзенчәлекләрен билгеләй..

  • Геохимия эндогенного бора. — М., 1968 (соавт. С. М. Александров, В. В. Щербина).
  • Основные черты геохимии олова. — М., 1974.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Хитров Л. М. Парабола жизни: Памяти академика В. Л. Барсукова // Вестн. РАН. — 1993. — № 3. — С. 222—229.
  • Валерий Леонидович Барсуков: Ученый, гражданин, человек. — М.: ГЕОХИ РАН, 1993. —34 с.
  • Валерий Леонидович Барсуков. (1928—1992). — М.: Наука, 2000. — 95 с. — (Материалы к биобиблиографии ученых. Сер. геол. наук; Вып. 53).
  • О научной деятельности В. Л. Барсукова // Природа. — 1988.— № 10. — С. 4.
  • О научных интересах В. Л. Барсукова // Гипотезы. Прогнозы. Будущее науки: Междун. ежегодник. — Вып. 21. — 1988. — С. 201.
  • Иностранные члены Российской академии наук XVIII−XXI вв.: Геология и горные науки / Отв. редактор И. Г. Малахова. — М.: ГЦ РАН, 2012. — 504 с. — ISBN 978-5-904509-08-8 (эл. версия).

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Барсуков Валерий Леонидович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / мөхәррир А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
  2. ↑ В. Л. Барсуков на сайте РАН.
  3. ↑ IAGC, archived from the original on 2012-03-17, retrieved 2020-08-27 
  4. ↑ Valerii Leonidovich Barsukov (1928—1992)(ингл.)
  5. ↑ Институт геохимии: Награды
  6. ↑ Золотая медаль имени В. И. Вернадского Академии наук // Сайт РАН
  7. ↑ Gazetteer of Planetary Nomenclature_Mars_Barsukov (crater)
  8. ↑ Gazetteer of Planetary Nomenclature_Mars_Silinka Vallis

Сылтамалар[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=Валерий_Барсуков&oldid=4111568