Владимир Уляницкий
| Владимир Уляницкий | |
|---|---|
| Туган | 30 гыйнвар (11 февраль) 1854, 1854[1] яки 1855 Мәскәү, Россия империясе[1] |
| Үлгән | 1920[1] |
| Әлма-матер | МДУның юридик факультеты[d] |
| Һөнәре | галим, хокук белгече, университет профессоры |
| Эш бирүче | Казан (Идел буе) федераль университеты |
| Гыйльми дәрәҗә: | фәннәр докторы[d] |
Уляницкий Владимир Антонович (30 гыйнвар (11 февраль) 1854, Мәскәү - 1920 ) - Россия юристы, тарихчы, халыкара хокук докторы (1900), профессор.
Биография
[үзгәртү | вики-текстны үзгәрт]Владимир Уляницкий 1854 елның 30 гыйнварында Мәскәүдә туган. 3 нче Мәскәү гимназиясен тәмамлагач , ул Мәскәү университетының юридик факультетына укырга керә.
1874 елда ул университетны тәмамлый һәм Дәүләт хокукы кафедрасында кала [2] .
1877 елда ул халыкара хокук буенча магистр имтиханын тапшыра.
1878-1899 елларда Тышкы эшләр министрлыгының Мәскәү төп архивында эшли.
1883 елда ул халыкара хокук буенча «Очерки дипломатической истории Восточного вопроса. Дарданеллы, Босфор и Черное море в XVIII в.» темасына магистр дәрәҗәсе өчен диссертация яклый, аның хезмәте 1885 елда Россия Фәннәр академиясенең Уваров премиясенә лаек була. [3]
1885-1899 елларда халыкара хокук теориясеннән лекция укый һәм Мәскәү университетының Халыкара хокук кафедрасы приват-доцент вазифасында дипломатия тарихы буенча махсус курс алып бара.
Владимир Уляницкий 1898 елдан - Халык мәгарифе министрлыгының археографик комиссия әгъзасы. Шул ук вакытта ул «Русский курьер», «Земство», «Московский телеграф», «Русские ведомости» газеталарында тышкы сәясәт бүлекләре хезмәткәре була[3] 1893 елда ул Мәскәү археологик җәмгыяте әгъзасы[2] .
1899 елда Уляницкий Харьков университетының Халыкара хокук кафедрасы ассистенты итеп билгеләнә, бер үк вакытта докторлык диссертациясе өстендә дә эшли («Русские консульства за границей в XVIII в.»)). Харьковта соңрак ул ординар профессор булып хезмәт итә. 1900 елда докторлык диссертациясен яклый [3] .
1901 елда Томск университетының Халыкара хокук кафедрасына ординар профессор итеп күчерелә, университетның юридик җәмгыяте председателе итеп сайлана [3] .
1911 елдан гомеренең ахырына кадәр ул Казан университетында эшли.
Төп хезмәтләре
[үзгәртү | вики-текстны үзгәрт]- «Турция, Россия и Европа с точки зрения международного права» (1877),
- «Очерки дипломатической истории Восточного вопроса. Дарданеллы, Босфор и Черное море в XVIII в.» (1883),
- «Материалы для истории отношений между Молдавией, Валахией, Польшей и Россией в XIV—XV вв.» (1888),
- «Международные отношения во Владимиро-Московском княжестве в XIV—XV вв.» (1893),
- «Из истории документов Немировского конгресса» (1894),
- «Русские консульства за границей в XVIII веке. — М.: Тип. Г. Лисснера и А. Гешеля, 1899. — 881 с.» (1899),
- «Материалы к истории Восточного вопроса в 1808—1813 гг.» (1901),
- «Международное право» (1911).
Искәрмәләр
[үзгәртү | вики-текстны үзгәрт]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Чешская национальная авторитетная база данных
- ↑ 2,0 2,1 Дьяков В. А. Славяноведение в дореволюционной России: биобиблиографический словарь. Наука, 1979
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Уляницкий, Владимир Антонович // Брокгауз һәм Ефрон энциклопедик сүзлеге: 86 томда (82 том һәм 4 өстәмә). Санкт-Петербург: 1890—1907.
Әдәбият
[үзгәртү | вики-текстны үзгәрт]- Пасещенко Г. В. Уляницкий Владимир Антонович // Калып:ЕІУ ISBN 978-966-00-1359-9.
- Уляницкий Владимир Антонович // Юридична енциклопедія
- Владимир Иванович Вернадский и Украина. Т. 1, кн. 2: Владимир Иванович Вернадский. Избранные труды — K., 2011. — 584 с.
- Юридический факультет Харьковского университета за первые 100 лет его существования (1805—1905). X., 1908;
- Грабарь В. Э. Материалы к истории литературы международного права в России (1647—1917). М., 1958.