Григорий Бархин
| Григорий Бархин | |
|---|---|
 | |
| Туган | 20 март 1880[1] Пермь, Россия империясе[1] |
| Үлгән | 11 апрель 1969[1] (89 яшь) Мәскәү, РСФСР, СССР[1] |
| Күмү урыны | Введен зираты[d] |
| Ватандашлыгы | Россия империясе.svg){kind=small} СССР |
| Әлма-матер | Әдис сынлы сәнгать укуханәсе[d] һәм Югары сынлы сәнгать академиясе[d] |
| Һөнәре | мигъмар |
| Эш бирүче | Мәскәү мигъмарият институты[d] |
| Гыйльми дәрәҗә: | архитектура докторы[d] |
Григорий Борисович (Герш Беркович) Бархин ( 1880, Пермь - 1969, Мәскәү ). Совет архитекторы, шәһәр планлаштыручысы, архитектура теоретигы, укытучы, Төзелеш һәм архитектура академиясенең әгъза-корреспонденты ( 1956 ), РСФСР ның атказанган фән һәм техника эшлеклесе. Архитекторлар Борис һәм Михаил Бархиннарның әтисе.
Биографиясе[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
1880 елның 20 мартында Пермьда [2] һөнәрче-маляр гаиләсендә туган. Балачагын Забайкальеда үткәрә. 1897 елда Одесса сәнгать училищесын тәмамлый. Император сәнгать академиясендә Югары сәнгать училищесы курсын тәмамлый (1901-1908). «Городское православное кладбище в окрестностях столицы» (05/19/1898) проекты өчен рәссам исемен ала[3] 4/19/1898) [3].
1909 елдан ул Мәскәү архитектура институтында укыта, 1930 елдан - профессор. 1908-1912 елларда Мәскәүдә сынлы сәнгать музее һәм Бородино күпере төзегәндә архитектор Р. И. Клейнның ярдәмчесе булып эшли[4].
Мәскәү архитектура җәмгыяте (MAO; 1923-1930 еллар) эшендә катнаша (1923-1926), «МАО конкурслары» (1923-1926 еллар) басмасын һ. б. редакцияләй. 1932 елда ул СССР Архитекторлар союзына нигез салучыларның берсе була.
1930 елларда ул Мәскәү шәһәр Советының архитектура һәм планлаштыру остаханәсен җитәкләй[5].
Ул 1969 елның 11 апрелендә Мәскәүдә вафат була. Аны Введенское зиратында күмәләр (25 нче чокыр).
Сайланган проектлары һәм биналары[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
_by_shakko_02.jpg)
- Севастопольне торгызу проекты, СССР, (1943-1946);
- СССР, Мәскәүне реконструкцияләү буенча проектлау эшләре, (1933-1938);
- СССР, Кырымда Сакь районында шифаханә (1929);
- «Известия» газетасы бинасы Мәскәүдә, СССР, (1925-1927);
- Русияның Нижный Новгород шәһәре янындагы күкерт һәм азот кислотасы заводы (1915-1916).
Басмалары[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Рабочий дом и рабочий посёлок-сад. — М., 1922.
- Архитектура театра. — М., 1947.
Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Конструктивизм в архитектуре Москвы
Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Бархин Григорий Борисович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / мөхәррир А. М. Прохоров — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Л. Л. Полевой. Русские евреи. Аналитический справочник. — Нью-Йорк — Портланд, Орегон. — 2010.
- ↑ 3,0 3,1 Справочник Императорской Академии художеств, 1915
- ↑ Бархин Григорий Борисович // Москва. Энциклопедический справочник. — М.: Большая Российская Энциклопедия(рус.). — 1992.
- ↑ Заварихин С. П., Фалтинский Р. А. Капитал и архитектура: История архитектуры и строительства банковских зданий в России. — Санкт-Петербург: Стройиздат СПб, 1999. — С. 386. — ISBN 5-87897-055-4.
Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Зодчий, педагог, общественный деятель // «Архитектура СССР». — 1960. — № 7.
- Зодчие Москвы времени эклектики, модерна и неоклассицизма (1830-е — 1917 годы): илл. биогр. словарь / Гос. науч.-исслед. музей архитектуры им. А.В.Щусева и др. — 1998.
- С. Н. Кондаков. Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. 1764-1914. — 1915.