Жюль Сюпервьель

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/Жюль Сюпервьель latin yazuında])
Жюль Сюпервьель

Тугач бирелгән исеме: исп. Julio Luis Supervielle
Туу датасы: 16 гыйнвар 1884(1884-01-16)
Туу урыны: Калып:Монтевидео, Уругвай
Үлем датасы: 17 май 1960(1960-05-17) (76 яшь)
Үлем урыны: Париж, Франция
Ватандашлык: Франция
Эшчәнлек төре: язучы
Иҗат итү теле: француз теле
Яшәү җире Уругвай
Франция

Жюль Сюпервьель (фр. Jules Supervielle; 1884 елның 16 январе, Монтевидео, Уругвай1960 елның 17 мае, Париж) — Франция шагыйре, прозаик, драматург.

Биографиясе[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Монтевидео, Паласио Сальво

Бала чагында әтисен-әнисен югалткан, аны абыйсы караган, ул абыйның Монтевидеода гаилә предприятиесе булган — башкала банкы (1940 елда үлгән). 1890-ынчы еллар уртасыннан Парижда укыган, җәйге каникулларын Монтевидеода үткәргән. 1912 елда ахыр чиктә Парижта яши башлаган. «Нувель ревю франсез» журналы түгәрәге белән якынлашкан — Андре Жид, Жаном Полан белән. В 1939—1946 елларда Монтевидеода яшәгән. 1949 елда тәнкыйть Премиясен алган, 1955 елда — бөтен иҗады өчен Француз Академиясе премиясен алган. 1960 елда "Шагыйрьләр кенәзе" тарафыннан сайланган булган. 1990 елда ул күмелгән Олорон-Сент-Мари шәһәрчегендә, аның исеменә әдәби премиясе ясалган булган, Сюпервьель дуслары Ассоциациясе бар.(карагыз.:http://supervielle.univers.free.fr/association/association_poesie_supervielle.htm]).

Әсәрләре[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

«Дебаркадерлар» шигырьләр китабы (1922), «Җир тартуы» (1925, ул Р. М. Рильке) игътибарын җәлеп иткән, «Дөнья әкияте» (1938), «Фаҗигале тән» (1959). Сихри фантастика элементлары белән "Балаларны урлаучы" романы, «Су күтәрелеше» фантастик новеллалар җыентыгы (1929), «Чишмәдән туйганчы эчәргә» автобиографик китабы (1951).

Җыелма басмалары[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Oeuvres poétiques complètes. Paris: Gallimard, 1996 (Bibliothèque de la Pléiade)

Рус телендә басмалары[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Олень// Бенедикт Лившиц. От романтиков до сюрреалистов: Антология французской поэзии. Л.: Время, 1934, с.134.
  • [Стихи]// Западноевропейская поэзия XX века. М.: Художественная литература, 1977, с.566-572.
  • Дитя волн: притчи. М.: Текст, 1992.
  • [Стихи]// Семь веков французской поэзии в русских переводах. СПб: Евразия, 1999, с.552-556.
  • На сайте "Русский Париж" 2018 елның 25 октябрь көнендә архивланган.

Язучы турында әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Sénéchal Ch. Jules Supervielle, poète de l’univers intérieur, essai précédé de vers inédits du poète, Compagnons du silence. Paris: Jean Flory, 1939.
  • Roy Cl. Jules Supervielle. Paris: Seghers, 1949.
  • Etiemble R. Jules Supervielle. Paris: Gallimard, 1960.
  • Vivier R. Lire Supervielle. Paris: Corti, 1971
  • Viallaneix P. Le Hors-venu, ou le personnage poétique de Supervielle. Paris: Klincksieck, 1972.
  • Dewulf S. Jules Supervielle ou la connaissance poétique - Sous le «soleil d'oubli». Paris: L'Harmattan, 2001.
  • Борхес Х.Л. Жюль Сюпервьель// Он же. Собрание сочинений. Т.2. СПб: Амфора, 2005, с.732-733
    Жюлю Сюпервьелю ("Сюпервиелю") посвящено стихотворение жившего в Париже русского поэта-эмигранта Бориса Поплавского "Поэт из Монтевидео".

Сылтамалар[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]