Любовь Ненянг
| Любовь Ненянг | |
|---|---|
 Любовь Ненянг | |
| Тугач бирелгән исеме: | Любовь Ненянг |
| Псевдонимнар: | Л. Сорокина, Л. Прокопьева, Л. Ямнина, Л. Аседа, Л. Северная, Л. Любина, Л. Неней |
| Туу датасы: | 15 ноябрь 1931 |
| Туу урыны: | Усть-Порт авылы, Усть-Енисей районы, Таймыр автономияле округы, Красноярск крае, РСФСР, ССРБ |
| Үлем датасы: | 13 октябрь 1996 (64 яшь) |
| Милләт: | ненец |
| Ватандашлык: |  ССРБ→ Русия |
| Эшчәнлек төре: | шагыйрә, язучы |
| Иҗат итү теле: | ненец теле |
| Дебют: | 1962 елда "Совет Таймыры" газетасында |
Любовь Ненянг (паспортта - Любовь Прокопьевна Комарова) (15 ноябрь, 1931, Усть-Порт авылы, Усть-Енисей районы, Таймыр автономияле округы, Красноярск крае, РСФСР, ССРБ -13 октябрь, 1996)[1] - ненец язучысы һәм шагыйрә.
Тәрҗемәи хәле[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
1931 елда туа. Усть-Порт авылының интернат-мәктәбендә, аннан соң Төньяк халыкларының Игар педагогика училищесында һәм А. И. Герцен исемендәге Ленинград педагогика институтында укый. Соңгысы тәмамлангач, ул рус телен һәм әдәбиятын укыткан Таймырга кайткан, "Советский Таймыр" газетасы редакциясендә эшләгән һәм җирле радиода ненецлы радиотапшырулар мөхәррире булган. Ненянгның беренче әсәрләре 1962 елда "Совет Таймыры" газетасында басылып чыккан. Кагыйдә буларак, ул тәхәллүс астында (Л. Сорокина, Л. Прокопьева, Л. Ямнина, Л. Аседа, Л. Северная, Л. Любина, Л. Неней) язган.1969 елда аның шигырьләре таймыр шагыйрьләренең «Беренче кояш» күмәк җыентыгында басылып чыга. 1974 елда Ненянг СССР Журналистлар берлегенең "Мин эзләр укыйм" очерклар сериясе өчен премиясе лауреаты булды. 1982 елда ул ССРБ Язучылар берлеге әгъзасы була.[2] 1980-90 нчы елларда Красноярскида аның «Утлы хөкем» (1981), «Нәрсә, ния, ни өчен» (1984) әсәрләре басылып чыга, «Тундра турында җырлыйм» (1988), рус һәм ненецк булмаган телләрдә шигырьләр җыентыгы «Салават күпере» (1989), ненецкий фольклоры җыентыгы «Әби әкиятләре генә түгел» (1992).[3]Таймырның мактаулы гражданины[4]
Истәлек[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Дудинка шәһәрендә 1998 елның 13 ноябрендә өйнең фасадында (Бегичев ур., 12), анда ненец язучысы яшәгән йорт фасадында мемориаль такта урнаштырылган.
- 2006 елда Усть-Портово урта гомуми белем бирү интернат мәктәбенә Любовь Ненянг исеме бирелде, мәктәп бинасында (2014) мемориаль такта куелды.[5]
Сылматлар[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Моей судьбы все это продолженье...: к 85-летию со дня рождения ненецкой поэтессы, прозаика и публициста Любовь Прокопьевны Ненянг (Комаровой) / сост. А. А. Дагинтен, Н. О. Бабийчук, отв. за вып. К. И. Тлехугова; Центральная библиотека МБУК «Дудинская ЦБС».– Дудинка: [б. и.], 2016.
Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- ↑ Ненянг (Комарова) Любовь Прокопьевна//Библиотека сибирского краеведения(рус.)
- ↑ Ненянг Любовь Прокопьевна//Себер һәм Ерак көнчыгышның электрон энциклопедиясе (рус.)
- ↑ Ненянг (Комарова) Любовь Прокопьевна
- ↑ «Почетный гражданин Таймыра»//Сайт таймырского долгано-ненецкого автономного района.
- ↑ Моей судьбы все это продолженье...: к 85-летию со дня рождения ненецкой поэтессы, прозаика и публициста Любовь Прокопьевны Ненянг (Комаровой) / сост. А. А. Дагинтен, Н. О. Бабийчук, отв. за вып. К. И. Тлехугова; Центральная библиотека МБУК «Дудинская ЦБС».– Дудинка: [б. и.], 2016.(рус.)