Николай Ватутин

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/Николай Ватутин latin yazuında])
Николай Ватутин
Туган телдә исем Николай Фёдор улы Ватутин
Туган 16 декабрь 1901(1901-12-16)
Воронеж губернасы, Россия империясе
Үлгән 15 апрель 1944(1944-04-15) (42 яшь)
Киев
Үлем сәбәбе Сепсис
Күмү урыны Мария паркы[d]
Ватандашлыгы  СССР
Әлма-матер РФ КК Генераль штабы хәрби академиясе[d] һәм М. В. Фрунзе исемендәге хәрби академия[d]
Һөнәре гаскәр башлыгы
Сәяси фирка Советлар Берлеге коммунистик фиркасе
Катнашкан сугышлар/алышлар Алман-совет сугышы
Бүләк һәм премияләре Совет Берлеге Каһарманы — 1965 Ленин ордены Ленин ордены Кызыл Байрак ордены һәм бүтән
Хәрби дәрәҗә әрме янаралы[d]

 Николай Ватутин Викиҗыентыкта

Николай Фёдор улы Ватутин (1901-1944, Киев) - Совет гаскәр башлыгы, армия генералы (1943), Советлар Берлеге Каһарманы (1965, үлгәч).

Гади крестьян гаиләсеннән чыккан, кызыл гаскәридән армия генералына кадәр хезмәт иткән.

Бөек Ватан сугышы вакытында Воронеж, Көньяк-Көнбатыш, 1-нче Украин фронтларын үз вафатына (1944 елда) кадәр җитәкләгән.

Курск сугышында, Днепр өчен сугышта, Днепр-Карпаталар операциясендә катнашкан.

Ватутин 1944 елның 29 февралендә УПА (Украина баш күтәрүчеләре гаскәре) әгъзалары тарафыннан каты яраланган. Җәрәхәтләр сәбәпле Киев госпиталендә 15 апрельдә үлгән.

Киев Мариин паркында күмелгән.

Россиядә һәм Украинада Ватутин исемендәге күп урамнар, һәйкәлләр, шәһәрләр ачылган.

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Шикман А. П. Деятели отечественной истории. Биографический справочник. Москва, 1997 г.
  • Алексеев С. Сто рассказов о войне. — М.: Мол. гвардия, 1975. — С.71-72.
  • Брагин М. Н. Ф. Ватутин: Путь генерала. — М., 1953. — 273 с.
  • Воинов А. Рассказы о генерале Ватутине. — М., 1958. −256 с.
  • Захаров Ю. Д. Генерал армии Н. Ф. Ватутин. — М.: Воениздат, 1985. — 192, [8] с. — (Советские полководцы и военачальники). — 65 000 экз.

Полководцы и военачальники Великой Отечественной войны. — М.: Мол. гвардия, 1970. — 447 с.

  • Гончаренко Ю. Танк имени генерала Ватутина // Подвиг. — Воронеж, 1975. — С. 138—141.
  • Иванов С. П. О работе штаба Воронежского фронта в период битвы под Курском // Битва на Курской дуге. — М.: Наука, 1975. — С.58-64.
  • Семичев Д. Талантливый полководец // Незабываемые имена. — Белгород, 1961. — С.75-99.
  • Зеленский С. Генерал Ватутин // Валуйская звезда. — 2000. — 16 дек.
  • Говоров А. Критиковать легко. А кто будет делать? // Валуйская звезда. — 2000. — 3 окт.
  • Украли память // Наша звезда. −2000. — 29сент.
  • Анкудинова Г. «На костылях, а доберусь до фронта…» // Белгор. известия. — 2000. −15апр.
  • Смоленский В. Баллада о генерале // Звезда. — 1996. — 17 дек.
  • Фролов Н. Жизнь полководца // Красное знамя. — 1995. — 12 апр.
  • Войцеховская М. Полководец // Звезда. — 1995. — 17 янв.

Журбенко И. Полководец, солдат, патриот // Путь октября. — 1991. — 19 дек.

  • Кириндясов Г. Воспоминания о генерале Ватутине // Звезда. — 1989. — 1 дек.

Талантливый полководец // Красная звезда. — 1981. — 18 дек.

  • Малий словник історії України / Відповідальний редактор Валерій Смолій. — К.: Либідь, 1997. (укр.)
  • David M. Glantz. Vatutin, in: Stalin’s generals, Grove Press, New York 1993, S. 287—298. ISBN 0-8021-1487-3 (англ.)