Сербохорват теле
Сербохорват теле | |
Lua хатасы: expandTemplate: template "lang-sh-latn" does not exist. | |
![]() | |
Кыскача исем | serb-xorvatca, сербу-хорватӣ һәм serbocroata |
---|---|
Кайда өйрәнелә | сербокроатистика[d] |
Тел типологиясе | SVO[d], язык со свободным порядком слов[d], номинатив-аккузатив тел[d], тонический язык[d] һәм флектив тел[d] |
Язу | гаевица[d] һәм вуковица[d] |
Сөйләшүчеләр саны | 19 000 000 кеше кеше (2022)[1] |
![]() | |
![]() | |
Wikimedia Incubator URL | incubator.wikimedia.org/wiki/Wq/sh һәм incubator.wikimedia.org/wiki/Wy/hbs |
Викимедиа проектларында тел коды | sh |
![]() |
Сербохорва́т теле — Көньяк славян телләренең берсе. Элеккеге Югославиядә әдәби тел буларак каралган (әмма 1954 елдан бирле рәсми рәвештә ике әдәби норманың булуы танылган булган), Югославия таралуыннан соң тел өсте койнесы булып тора. Элеккеге Югославия территориясендә (Словения һәм Төньяк Македониядән башка) диалектлар җыелмасына таяна. Зур Россия Энциклопедиясе сербохорват телен «серблар, хорватлар, бошняклар һәм каратау халкы теле» буларак билгеләмә бирә[2]. Элеккеге Югославиянең төрле республикаларында төрлечә атала:
- Сербиядә — серб-хорват теле;
- Хорватиядә — хорват-серб теле;
- Босния һәм Һерцеговинада — босний-хорват-серб теле;
- Черногориядә — босний-хорват-каратаулы-серб теле.
Таралу өлкәләре[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Серб теле Сербия, Каратауның һәм Босниядә Республика Сербскаяда рәсми тел булып тора.
- Хорват теле — Хорватиядә һәм Босния һәм Һерцеговинаның бер Федерациясендә.
Элеккеге Югославиянең барлык яшәүчеләре (словенецлар һәм македонецлардан кала) асаба лексиканы куллансалар сөйләмнәре үзара аңлаешлы. Асаба лексиканы куллану хәтта бер ил эчендә аңламауга китерә ала, чөнки телнең асаба диалектларының аермасы кайвакыт башка телләр белән аермадан да зуррак.
Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- ↑ Ethnologue — 25 — Dallas, Texas: SIL, 2022.
- ↑ Сен-Жерменский мир 1679 — Социальное обеспечение. — М., 2015. — С. 66—67. — (Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов ; 2004—2017, т. 30). — ISBN 978-5-85270-367-5.