Уснисавиджайя
Ушнишавиджайя ("Ушниша белән Җиңүче Берәү"; Тибет телендә: གཙུག་གཏོར་རྣམ་རྒྱལ་མ།|w=gtsug tor rnam rgyal ma|s=Tsuktor Namgyelma; Монгол телендә: Бизьяа, Намжилмаа, Жүгдэрнамжилмаа, "Шлемлы Ахыргы Тара"; Кытай телендә: |佛頂尊勝佛母) ул Буддачылыкта озак яшәү Буддасы. Аның чәч тарашында Вайрочана сурәте бар. Амитаюс һәм Ситатара белән ул озын тормышның өч Буддасын тәшкил итә. Ул Непалда, Тибетта һәм Монголиядә иң киң мәгълүм булган Буддачылык Илаһларның берсе. Һинд диненең юнәлешләрендә Тара Алиһәсе Кали Алиһәсенең манифестациясе булып карала.
1571 елдан бирле Намгьялма Намгьял Монастыре өчен адаш булган – Өченче Далай Лама, Гьялва Сонам Гьяцо тарафыннан нигезләвеннән бирле барлык Далай Ламаларның шәхси монастыре.[1] – Намгьялма Тибет Буддачылыгында хатын-кыз йидамы һәм тормыш дәвамында Илаһ булып тора. Типик рәвештә ул ак төстә, утырган килеш һәм сигез куллы итеп һәр кулында төрле эш кораллары тоткан итеп сурәтләнә.
Ушниша Виджайя Дһарани Сутра
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]Ушниша Виджая Дһарани Сутра ул Ушнишавиджая Мантрасы, Кытай Буддачылыгында бик әһәмиятле Дһарани, мәсәлән, Кытай Императоры (唐代宗, б.э. 776 елы) һәм Япония Императоры (清和天皇, б.э. 860 елы) икесе дә тарихта ике корылык вакыйгасын тәмамлап яңгыр алып килгән дип ышанылгач илләренең Буддачылык монастырьларын практикасын кулланырга мәҗбүр иткән.
Искәрмәләр
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]- ↑ Bryant, Barry (2003) [1992]. Wheel of Time Sand Mandala: Visual Scripture of Tibetan Buddhism (2nd ed.). Ithaca, NY: Snow Lion Publications. pp. 96. .
Әдәбият
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]- Chandra, Lokesh (1980). Comparative Iconography of the Goddess Usnisavijaya, Acta Orientalia Academiae Scientiarum Hungaricae 34, (1/3), 125-137
Тышкы сылтамалар
[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]- Sacred Visions: Early Paintings from Central Tibet, an exhibition catalog from The Metropolitan Museum of Art (fully available online as PDF), which contains material on Usnisavijaya (see index)
- Images of Uṣṇīṣavijayā - HimalayanArt.org
- Namgyälma teaching by Chöje Lama Phuntsok in Hamburg, Germany, 2011.