Эчтәлеккә күчү

Шарль Лебрен

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/Шарль Лебрен latin yazuında])
фр. Charles Le Brun
Сурәт
Ватандашлык  Франция[1]
Туу датасы 24 февраль 1619(1619-02-24)[2][3][4][…]
Туу урыны Париж, Франция патшалыгы[5][6]
Үлем датасы 12 февраль 1690(1690-02-12)[7][8][9][…] (70 яшь)
Үлем урыны Париж, Франция патшалыгы[5][6]
Күмелү урыны Сен-Никола-дю-Шардонне[d]
Кабер сурәте
Кардәш Gabriel Le Brun[d]
Һөнәр төре рәссам, мигъмар, декоратор, дизайнер, художник-график, художник-гравёр, архитектурный чертёжник, сынлы сәнгать эшлеклесе
Эшчәнлек өлкәсе живопись[d]
Эш урыны Мануфактура Гобеленов[d] һәм Garde-Meuble de la Couronne[d]
Башкарган вазыйфа Первый живописец короля[d]
Шәкертләр Жозеф Вивьен, Никола Бертен[d], Луи де Сильвестр, Gabriel Revel[d] һәм Франсуа Вердье[d]
Укытучылары Франсуа Перье[d], Симон Вуэ һәм Никола Пуссен[d]
Активлык урыны Версаль[6], Париж[6] һәм Рим[6]
Спонсор Николя Фуке[d], Пьер Сегье[d] һәм XIV Луи
Сәнгать юнәлеше классицизм[d] һәм барокко
Әгъзалык Академия живописи и скульптуры[d]
Жанр портрет[d], портретная живопись[d][6], тарихи нәкышь[d][6] һәм дини нәкышь[d][6]
Нинди веб-биттә тасвирланган deutschlandfunkkultur.de/charles-le-brun-der-maler-des-sonnenkoenigs.1013.de.html?dram:article_id=354418, blogs.getty.edu/iris/the-rise-and-fall-of-charles-le-brun-qa-with-louis-marchesano/, chateauversailles.fr/decouvrir/histoire/grands-personnages/charles-brun һәм digiporta.net/index.php?id=761176540(алм.)
Сурәтләнә Portrait of Charles Le Brun[d]
Әсәрләр җыентыгы Штеделевский художественный институт[d], Миннеаполис сәнгать музее[d], Прадо[d], Чикаго сәнгать институты[d], Музей Гетти[d], Национальная галерея Виктории[d], АКШ Милли сәнгать галереясе[d], Шевитсә милли тасвирый сәнгать музее[d], Национальная галерея Канады[d], Design Museum Gent[d], Лувр музее, Художественный музей Филадельфии[d], Метрополитен-музей[d], Музей Грунинге[d], Виктория һәм Альберт Музее, Замок Скоклостер[d], Музей истории Франции[d], Версаль[d], Bristol City Museum & Art Gallery[d], Лионский музей изобразительных искусств[d], Музей искусств округа Лос-Анджелес[d], Музей изящных искусств Ренна[d], Монреальский музей изящных искусств[d], Государственный музей искусств[d], Эрмитаж музее[d], Даличская картинная галерея[d], Музей изящных искусств[d], Баварские государственные собрания картин[d], Словацкая национальная галерея[d], Музей Фицуильяма[d], Музей изобразительных искусств[d], Государственный кунстхалле Карлсруэ[d], Детройтский институт искусств[d], Национальная галерея Ирландии[d], Государственный музей изящных искусств в Гаване[d], Национальный музей западного искусства[d], Виргинский музей изобразительных искусств[d], Музей истории искусств[d], Musée national du château de Pau[d], Museo de Arte de Ponce[d], Musée des Beaux-Arts de Tournai[d], Shipley Art Gallery[d], Nottingham Castle Ducal Mansion[d], Musée de la Cour d'Or[d], Musée Thomas-Henry[d], Vanderbilt Museum of Art[d], Музей изобразительных искусств (Марсель)[d], Музей изящных искусств (Руан)[d], Musée des Beaux-Arts de Caen[d], Королевские музеи изящных искусств[d][10], Musée de Vulliod Saint-Germain[d], National Museum Paleis het Loo[d][11], Musée d'art et d'histoire de Langres[d], Musée départemental Georges de La Tour[d], Bob Jones University Museum and Gallery[d], Галерея искусств Уокера[d], Residenzgalerie Salzburg[d], Берлинская картинная галерея[d], Bowdoin College Museum of Art[d], musée du Grand Siècle[d], Музей Энгра[d], Галерея Эсте[d], Uffizi Gallery[d], Musée d'art moderne (Saint-Étienne)[d], Musée des Beaux-Arts d'Arras[d], Музей Фабра[d], Музей Бонна-Эллё[d], Музей изящных искусств (Реймс)[d], Музей изящных искусств (Труа)[d], Музей в Вилянуве[d], Уффици[d], Musée des Beaux-Arts et d'Archéologie de Besançon[d], Прагада милли галерея, Hatton Gallery[d], Музей фюрера[d], Musée de la Chartreuse de Douai[d], Musée des Beaux-Arts d'Angers[d], Музей изящных искусств[d], Музей Бойманса-ван Бёнингена[d][12], Musea Brugge[d][13][14], Королевский музей изящных искусств[d][15], Коллекция Лихтенштейнов[d], Женевский музей искусства и истории[d], Серпуховский историко-художественный музей[d], Temple Newsam[d], Musée Antoine Vivenel[d] һәм Музей изящных искусств Дижона[d]
Автор буларак авторлык хокуклары халәте автор хокукларына иялек вакыты тәмам[d]
Файлы артиста по адресу Frick Art Research Library[d] һәм National Gallery of Art Library[d][16]
Commons Creator бите Charles Le Brun
 Шарль Лебрен Викиҗыентыкта

Шарль Лебре́н[17], Ле Брен[18], Лебрён[19], Лебрюн[19] (француз телендә: Charles Le Brun; 1619 елның 24 феврале, Париж1690 елның 22 феврале, шунда ук) — француз живописецы һәм рәсем ясаучысы, классицизм тарафдары, Людовик XIV хөкем итү чорының иң әһәмиятле Париж рәссамнарының берсе, художество теоретигы һәм педагог; тарихи картина һәм монументаль росписьләр остасы, зур Версаль сараеның эчке оформлениесе һәм мәшһүр Көзге галереясе оформлениесенең баш авторы, шулай ук портретист буларак эшләгән. Парижда Король живопись һәм сынчылык академиясенең учреждениесенең инициаторы һәм унике беренче “аксакал” академикның берсе (1648 елдан бирле), корольнең беренче живописецы (1664 елдан бирле). Римда Француз академиясенең учредителе (1666 елда), Парижда король Гобеленнар мануфактурасы мөдире.

Рәссамның гаиләсе Франция төньягында Пикардия килеп чыгышлы булган һәм ат казанган бабалары белән мәшһүр булган. Шарль Парижда Сен-Мартен урамында торган сынчы оста Николя Лебрен һәм Жюльена Ле Бле (мәшһүр язучы Пьер Ле Бленың кызы) улы булган. Гаиләдә әнисе ягыннан классик әдәбиятны һәм белем алганны югары бәяләгәннәр. Шарль биш бала булган гаиләдә өченче бала булган. Кечкенә Шарль Лебрен рәсем ясауга һәм живописька иртә сәләт күрсәткән һәм сынчылык сәнгатендә әтисе юлыннан иярүдән баш тарткан сыман [20]. Яшүсмергә унбер яшь тулгач аның абыйсы Франциянең киләчәк канцлеры Пьер Сегьеның балаларының тәрбиячесе Андре Ле Бле Шарльне дәүләт хезмәтенә әзерләү өчен киңәш иткән. Шарль живописец Симон Вуэга өйрәнчеккә кергән. Ул шулай ук Франсуа Перьеның өйрәнчеге булган. Унбиш яшендә кардинал Ришельёның заказларын башкарган, танылган оста Никола Пуссен тарафыннан күреп алынган булган һәм 1642 елда Пуссен белән Римга барган. Сегьедан стипендиягә рәхмәтле Лебрен Римда Пуссен җитәкчелеге астында дүрт ел эшләгән. Римда булганда Лебрен борынгы Рим сыннарын өйрәнгән, Рафаэль әсәрләреннән күчермәләр ясаган, җирле рәссамнар белән очрашкан[21]. Парижга кайткач, Лебрен яңа көчле яклаучылар тапкан, шул исәптән финанс суперинтенданты Николя Фукены, аның заказы буенча ул Анна Австрияленең портретын ясаган, ә аннан соң кардинал Мазаринига хезмәткә күчкән. Во-ле-Виконт кальгасында эшләп, Лебрен Фуке һәм Жан-Батист Кольбер көндәшлеге белән манипулирлаган Мазарини интригалар үзәгенә эләккән. Үзен яхшы яктан күрсәтеп ул җиңүче – Кольберның хөрмәтенә ия булган. Корольнең беренче министр урынын алып Кольбер башкалар арасында Кояш-Корольнең куәте символы буларак Франциянең халыкара престижы һәм мәдәни йогынтысын карап күп художество учреждениеләренең мөдире булган. В 1650 елда Италиядән кайтканнан соң Лебрен Ламбер Отеленең “Геркулес Галереясе”нең плафонын буяган. Шарль Лебрен Кольбер ярдәме белән 1648 елда Король живопись һәм сынчылык академиясен 1660-ынчы елда Гобеленнар мануфактурасын, 1666-нчы елда хәзерге вакытка кадәр эшли торган Римда Француз академиясен оештырган. Лебрен живопись һәм сынчылык Академиясенең хәрәкәт иттерүче көче булган һәм аның эше өчен җаваплы унике беренче аксакалның берсе итеп сайланган булган. Ул академиядә доминирлаган фигура булып калган һәм 1655 елда канцлер вазыйфасын (1663 елдан бирле гомер буе канцлеры), 1668 елдан бирле ректор һәм 1683 елдан бирле мөдир вазыйфасын биләгән. Академия һәм аңа буйсынган учреждениеләр белән җитәкчелек итеп Лебрен « Людовик XIV-нең зур стиле»нең иң әһәмиятле фигурасы булып тулы буын рәссамнарның сайлауларына һәм дөньяга карашларына турыдан-туры йогынты ясаган. Король үзе аның фикерләре яклы булган һәм Лебренның сәнгатен хуплаган, бигрәк тә 1660 ел триумфаль тантаналарыннан соң һәм 1661 елда Во-ле-Виконт кальгасы интерьерлары оформлениесе тәмамлануыннан соң. Шул ук елда ул Лебренга Александр Македонский тарихыннан картиналар сериясенә заказ биргән; серия “зур стиль”нең идеология һәм эстетикасы буенча Александр Бөек һәм Кояш Король бөеклеге арасында символик бәйләнешне күрсәтергә мөмкин булган. Картиналар буенча гобеленнар Мануфактурасының “Александр Македонский” (1664-1680-енче еллар, серияне сигез мәртәбә кабатлаганнар) шпалералар сериясе өчен картоннар башкарылган булган. Бу эш, король Людовикның парад портреты кебек үк рәссамга дворянлык һәм «Корольнең беренче живописецы» (Premier Peintre du Roi) һәм шулай ук 12000 ливр күләмендә гомерлек пенсия китергән. Король Лебренны “барлык вакытларның иң бөек француз рәссамы” итеп игълан иткән. 1662 елдан бирле Лебрен король сарай янының барлык художество проектларын контрольдә тоткан. Живопись эшләреннән башка Лебрен шпалералар өчен картоннар иҗат иткән, Лувр сараенда “Аполлон галереясе” залларын, Сен-Жермен кальгасының интерьерларын шәхсән буяган. 1671-1686 елларда рәссамнарның “гаять зур армиясе” белән Версаль сараеның зур йокы бүлмәсен, “Илчеләр баскычы”н (Escalier des Ambassadeurs, 1679, 1752 елда җимерелгән булган) һәм Зур көзге галереясенең (Galerie des Glaces, 1679—1684), галереяга тоташучы Сугыш залы һәм Тынычлык залы (Salons de la Guerre et de la Paix, 1686) оформлениесен декорирлаган[22]. Король “Илчеләр баскычы” оформлениесе белән шулкадәр канәгать булган ки, 1679 елда аны испан илчесенә күрсәткәндә аны “месье Лебрен баскычы” дип атаган. Лебренга росписьлар гына түгел, ә “купшылык һәм бөеклек белән билгеләп үтелгән” йорт җиһазы, канделябрлар, вазалар, каминнар эскизлары карый[23]. 1667 елда Лебрен Король академиясендә классик живопись шедеврлары турында лекцияләр циклын ачкан, шуның белән «Борынгылар һәм яңалар турында бәхәс» тарихи атамасын алган классицизм һәм барокко тарафдарлары арасында XVII гасырның мәшһүр дискуссиясендә катнашкан. Сәнгатендә Лебрен “Рафаэль һәм Пуссенның классицизмын итальян барокко стиле элементлары белән кушкан, шуның белән король Людовикның абсолют монархиясенә дан җырларга омтылышына тулы чамада җавап биргән парад стилен барлыкка китергән. Бу стильнең рәссам-сынчыларга, кисүчеләргә, рәсем ясаучы - -орнаменталистларга, гравёрларга, зәркән осталарына һәм йорт җиһазы осталарына йогынтысы бик зур булган[24]. Әмма Лебрен “зур стильнең” барлыкка китерүчесе генә булмаган, ул классицизмның академизмга әверелүенә ярдәм иткән. Ул җитәкчелек иткән Академиядә Лебрен “рубенсистлар”га каршы “пуссенистлар” позицияләрен һәм шулай ук төгәл рәсемнең колорит өстеннән позицияләрен яклаган. Академиядә аның баш оппоненты Пьер Миньяр булган[24]. Кольбер төшүе белән маркиз де Лувуа король ихтыярына каршы Лебренны сарай янында эштән читләтеп караган. Лебренга тугъры академия аны яңа срокка янә сайлаган, әмма сарай яны интригалары картаючы рәссамның сәламәтлеген какшаткан. Бу авыру көчәю сәбәбе булган, бу авыру 1690 елның 22 февралендә Гобеленнар районында үз йортында үлеме белән тәмамланган. Лебрен Версаль сараеның росписьларын тәмамларга өлгермәгән, аларны эскизлары буенча Ноэль Куапель тәмамлаган. Шарль Лебренның ике ир туганы рәссам булган: Габриэль (1625—1660), живописец һәм гравёр һәм Николя Икенче (1615—1660), живописец-пейзажист. Шулай ук сынчы буларак, мөгаен фамилиядәше Ж.-Б. Пигаль өйрәнчеге Андре-Жан Лебрен һәм шул ук фамилия астында күп башка рәссам мәгълүм. Шарль Лебренның күп санлы өйрәнчекләре арасында Шарль де Лафосс, Рене-Антуан Уасс, Жан Жувене, Гиацинт Риго һәм Франсуа Вердье булган.

  1. artist list of the National Museum of Sweden — 2016.
  2. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: اوپن ڈیٹا پلیٹ فارم, платформа відкритих даних, платформа открытых данных, plateforme de données ouvertes, piattaforma di dati aperti, Opendata-Plattform, otevřená data platforma, åben-data-platform, տվյալների բաց շտեմարան, platforma za odprte podatke, plataforma de datos abierta, plataforma de dados aberta, платформа адкрытых даных, платформа на отворените данни, platforma otwartych danych, ашық деректер платформасы, ачык маалыматтарды платформа, açıq məlumat platforması, ochiq ma'lumotlar platforma, açık verilerin platformu, платформа отвореног података, platforma otvorenih podataka, platforma otvorenog podataka, platforma otvorených údajov, πλατφόρμα ανοικτών δεδομένων, platformu atklātā datu, platforma atvira duomenų, platvormi avatud andmete, avoimen datan foorumi, nyílt adatok platformja, პლატფორმა ღია მონაცემები, платформа за отворени податоци, нээлттэй мэдээллийн тавцан, platformă de date deschise, platformo de malferma datumoj, open data platform, плятформа адкрытых зьвестак, Усьтэм даннойёслэн платформазы, асыҡ мәғлүмәт платформаһы, açıq malümat platforması, açıq malümat platforması, ачык малюмат платформасы, öppen dataplattform, платформаи додаҳои боз, ачык кӧргӱзӱлердиҥ платформазы, гом бæрæггæнæнты платформæ — 2011.
  3. Charles Le Brun
  4. Charles Le BrunOUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
  5. 5,0 5,1 Union List of Artist Names
  6. 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 RKDartists
  7. BeWeB
  8. The Fine Art Archive
  9. Encyclopædia Britannica
  10. https://www.fine-arts-museum.be/nl/de-collectie/artist/le-brun-charles
  11. Fonteinsculptuur, kopie, voorstellende Venus met Cupido, centraal beeld van de Venusfontein — 1984.
  12. Collectie Boijmans Online — 2010.
  13. https://www.museabrugge.be/collection/work/id/0000_GRO0470_I
  14. https://www.museabrugge.be/collection/work/id/0020_GRO0614_III
  15. http://kmska.be/collection/work/data/fhjcsk
  16. https://library.nga.gov/permalink/01NGA_INST/1cl1g8d/alma99793793504896
  17. Сомов, 1896, с. 425–426; БРЭ, 2010, с. 97.
  18. БРЭ, 2010, с. 97; Кудрикова, 2010, с. 242–247 и др..
  19. 19,0 19,1 Власов, 1996
  20. Thuillier J., Montagu J. Charles Le Brun. 1619—1690: Peintre et dessinateur. — Paris: Ministère d’Etat chargé des Affaires Culturelles, 1963 (BNF 37560568)
  21. Chisholm Н. Le Brun, Charles // Encyclopædia Britannica. — Vol. 16 (11th ed.). — Cambridge University Press, 1911. — Рp. 351—352
  22. Chisholm, 1911. — Р. 352
  23. Власов В. Г. Лебрён, Лебрюн Шарль // Стили в искусстве. В 3-х т. — СПб.: Кольна. — Т. 2. — Словарь имён, 1996. — С. 486. — ISBN 5-88737-005-X
  24. 24,0 24,1 Власов В. Г., 1996. — С. 486
Тормышы һәм иҗаты тасвирламалары
  • Федотова Е. Д. Шарль Ле Брен : [альбом] / автор текста Елена Федотова. — М. : Белый город, 2011. — 47, [1] с с. : ил., цв. ил.. — (Мастера живописи). — 1000 экз. — ISBN 978-5-7793-2142-6.
Күргәзмә каталогы
  • Thuillier J., Montagu J. Charles Le Brun (1619–1690), peintre et dessinateur : Калып:Lg : [Catalogue de l'] expos. ..., Château de Versailles, juill.-oct. 1963. — Paris, Versailles : Musée national de Versailles, 1963. — LXXVI, 452 p. : ill., ill. en coleur. — Калып:OCLC.
Башка эшләр
Сүзлекләр һәм энциклопедияләр
Белешмә күрсәткечләре
  • Freitag W. M. Art Books : A Basic Bibliography of Monographs on Artists / Wolfgang M. Freitag, ed.. — 2nd ed.. — New York, London : Garland Publishing, 1997. — P. 218. — XXVI, 542 p. — (Garland Reference Library of the Humanities ; vol. 1264). — Nos. 6596–6603. — ISBN 0-8240-3326-4. — Калып:LCCN. — Калып:OCLC.