HD120709

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD120709 latin yazuında])
HD120709
Каталог коды HD 120709[1], SAO 204916[1], HIP 67669[1], HR 5210[2], k Cen, uvby98 100120709[1], CPC 17 7045[1], GC 18724[1], GCRV 8178[1], HIC 67669[1], PPM 291906[1], ROT 2005[1], V983 Cen[1], UBV 12346[1], JP11 2445[1], IDS 13461-3230 AB[1], WDS J13518-3300AB[1], CCDM J13518-3300AB[1], IRAS 13489-3244[1], 1RXS J135148.7-325924[1], SRS 42961[1], HGAM 2018[1], WEB 11901[1], 3 Cen, ALS 14985[1] һәм UBV M 19770[1]
Йолдызлык Кентавр йолдызлыгы
Скорость вращения звезды 0 km/s[3]
Параллакс 9,49 ± 0,89 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения −28,21 ± 0,62 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения −34,54 ± 0,78 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек 7,5 ± 1,6 km/s[5]
Спектраль сыйныф B5III+B9IV[6]
Светимость 333,22 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −0,46
Металличность 0,53[7]
Радиюс 1,71 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][4][1]
Туры калкулык 207,956672336 °[4]
Авышлык −32,994085206 °[4]
Нәтиҗәле температура 18 000 K[7]
Өслек гравитациясе 5000 сантиметр на секунду в квадрате[7]

HD120709Кентавр йолдызлыгында урнашкан B5III+B9IV[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 3 Cen SIMBAD Astronomical Database
  2. SIMBAD Astronomical Database
  3. Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  5. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  6. 6,0 6,1 Corbally, C. J. Close visual binaries. I. MK classifications // The Astrophysical Journal: Supplement SeriesAAS, 1984. — ISSN 0067-0049; 1538-4365doi:10.1086/190973
  7. 7,0 7,1 7,2 Hardorp J., Bidelman W. P., Prolss J. Microturbulence in 3 Centauri A — 1968.
  8. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]