HD19400

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD19400 latin yazuında])
HD19400
Каталог коды θ Hyi, uvby98 100019400[1], CCDM J03023-7154AB[1], CPC 21.2 421[1], FK5 113[1], GC 3687[1], GCRV 1710[1], GSC 09148-01834[1], HD 19400[1], HIC 14131[1], HIP 14131[1], HR 939[1], IDS 03021-7228 AB[1], N30 633[1], PPM 367896[1], ROT 420[1], SAO 255945[1], TD1 1912[1], TYC 9148-1834-1[1], UBV 3016[1], WDS J03023-7154AB[1], IRAS 03021-7205[1], 2MASS J03021544-7154090[1], WEB 2780[1], Gaia DR2 4645479443883933824[1], Gaia DR3 4645479443883933824[1], TIC 280051467[1], ALS 19789[1] һәм Renson 4850[1]
Йолдызлык Көньяк Гидра йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 153,856 ± 1,4653 парсек[2]
Параллакс 6,4996 ± 0,0619 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 16,598 ± 0,08 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 27,256 ± 0,078 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 12,3 ± 1,6 km/s[3]
Тип переменной звезды вращающаяся переменная[d][4]
Спектраль сыйныф B8III/IV[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,499 ± 0,009[6]
Светимость 287 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −0,48
Металличность 0,75[7]
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 45,56437017077 °[2]
Авышлык −71,90245529105 °[2]
Нәтиҗәле температура 13 500 K[7]
Өслек гравитациясе 8000 сантиметр на секунду в квадрате[7]
Оценка возраста объекта 211 миллион лет

HD19400 — Көньяк Гидра йолдызлыгы[d]нда урнашкан B8III/IV[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,499 ± 0,009[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 tet Hyi SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  4. ↑ Kochukhov, O., Khalack, V., Kobzar, O. et al. TESS survey of rotational and pulsational variability of mercury-manganese stars // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2021. — 17 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STAB2107 — arXiv:2107.09096
  5. ↑ 5,0 5,1 Houk N., Cowley A. P. Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 1 — 1975.
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Hubrig S., Castelli F., Gonzalez J. F. et al. Abundance analysis, spectral variability, and search for the presence of a magnetic field in the typical PGa star HD 19400 // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1122 — arXiv:1406.1927
  8. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD19400&oldid=2935648