HD198639

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD198639 latin yazuında])
HD198639
Масса 1,72 M☉
Каталог коды ASCC 436796[1], CCDM J20501+4404A[1], CEL 5182[1], FK5 3666[1], GCRV 13078[1], GSC 03179-01248[1], HD 198639[1], HIC 102843[1], HIP 102843[1], HR 7984[1], IDS 20466+4341 A[1], IRAS 20483+4352[1], LSPM J2050+4403[1], 2MASS J20500494+4403334[1], N30 4616[1], PLX 4984[1], PLX 4984.00[1], PMC 90-93 1445[1], PPM 60544[1], ROT 3046[1], SAO 50121[1], TD1 27356[1], UBV 18048[1], uvby98 100198639[1], WDS J20501+4404A[1], AG+43 1894[1], BD+43 3739[1], WEB 18657[1], Gaia DR2 2067050940754838656[1], 56 Cyg, Gaia DR3 2067050940754838656[1], TIC 356286191[1], GC 29066[1], TYC 3179-1248-1[1], UBV M 25218[1] һәм Renson 55270[1]
Йолдызлык Аккош йолдызлыгы
Җирдән ераклык 41,274 ± 0,1273 парсек[2]
Скорость вращения звезды 73 km/s[3]
Параллакс 24,2284 ± 0,0747 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 132,062 ± 0,07 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 123,197 ± 0,096 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −21,5 ± 3,5 km/s[4][5]
Спектраль сыйныф A6V[6]
Күренмә йолдызча зурлык 4,9[7], 4,88 ± 0,24[8], 4,61 ± 0,04[8], 4,576 ± 0,026[8] һәм 5,007864 ± 0,002853[2]
Абсолют йолдыз зурлыгы 2
Радиюс 2,21 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 312,52054855486 °[2]
Авышлык 44,05930321084 °[2]
Оценка возраста объекта 394 миллион лет

HD198639Аккош йолдызлыгында урнашкан A6V[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,9[7], 4,88 ± 0,24[8], 4,61 ± 0,04[8], 4,576 ± 0,026[8] һәм 5,007864 ± 0,002853[2] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 56 Cyg SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. Wielen R., Schwan H., Dettbarn C. һ.б. Sixth catalogue of fundamental stars (FK6). Part III. Additional stars with direct solutions — 2000.
  6. 6,0 6,1 Abt H. A., Morrell N. I. The Relation between Rotational Velocities and Spectral Peculiarities among A-Type Stars // The Astrophysical Journal: Supplement SeriesAAS, 1995. — ISSN 0067-0049; 1538-4365doi:10.1086/192182
  7. 7,0 7,1 Levison H. F. The USNO-B Catalog // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2003. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/345888arXiv:astro-ph/0210694
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 Van Dyk S. 2MASS All Sky Catalog of point sources — 2003.
  9. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]