Эчтәлеккә күчү

HD207098

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD207098 latin yazuında])
HD207098
Сурәт
Каталог коды SAO 164644[1], HD 207098[1], HIP 107556[1], HR 8322[1], IRAS 21442-1621[1], 2MASS J21470244-1607382[1], GJ 837[1], δ Cap, ADS 15314 A[1], 1RXS J214702.5-160736[1], 2EUVE J2147-16.1[1], CCDM J21470-1607A[1], EUVE J2147-16.1[1], FK5 819[1], GC 30491[1], GCRV 13686[1], HIC 107556[1], IDS 21415-1635 A[1], IRC -20608[1], JP11 3405[1], LTT 8693[1], N30 4800[1], NLTT 52065[1], PLX 5258[1], PLX 5258.00[1], PMC 90-93 575[1], PPM 239339[1], RAFGL 7180S[1], RBS 1783[1], ROT 3167[1], SACS 476[1], TD1 28443[1], UBV 21648[1], del Cap[1], WDS J21470-1608A[1], uvby98 100207098[1], SBC9 1331[1], CMC 164644[1], RX J2147.0-1607[1], SBC7 876[1], [TVS94] 44[1], WEB 19412[1], 49 Cap, Gaia DR3 6838311796136238976[1], TIC 155842257[1], UBV M 25924[1], Renson 57630[1] һәм TYC 6363-1044-1[1]
Йолдызлык Җәди йолдызлыгы
Җирдән ераклык 11,6359 ± 0,045 парсек[2]
Скорость вращения звезды 76,2 km/s[3]
Параллакс 73,3761 ± 1,2274 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения −286,183 ± 1,89 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения 267,051 ± 2,001 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −3,2 ± 4,3 km/s[5]
Тип переменной звезды затменная звезда[d][6]
Спектраль сыйныф kA5hF0mF2III[7]
Күренмә йолдызча зурлык 2,84 ± 0,01[8]
Абсолют йолдыз зурлыгы 2,48
Металличность 8,21[3]
Радиюс 1,91 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][9][8][1]
Туры калкулык 326,76018433125 °[9]
Авышлык −16,12728708528 °[9]
Нәтиҗәле температура 7021 K[3]
Өслек гравитациясе 10 000 сантиметр на секунду в квадрате[3]

HD207098Җәди йолдызлыгында урнашкан kA5hF0mF2III[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 2,84 ± 0,01[8] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 1,34 1,35 1,36 1,37 1,38 1,39 1,40 1,41 1,42 1,43 1,44 1,45 1,46 del Cap SIMBAD Astronomical Database
  2. Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 Luck, R. Earle Abundances in the Local Region II: F, G, and K Dwarfs and Subgiants // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2016. — 19 p. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.3847/1538-3881/153/1/21arXiv:1611.02897
  4. 4,0 4,1 4,2 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. K. Cunha, Lambert D. L. S⁴N: A spectroscopic survey of stars in the solar neighborhood // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20035801arXiv:astro-ph/0403108
  6. Kreiner, J. M. Up-to-date linear elements of eclipsing binaries // Acta Astron. / M. KubiakCopernicus Foundation for Polish Astronomy, 2004. — ISSN 0001-5237
  7. 7,0 7,1 Corbally C. J., Gray R. O. Contributions to the Nearby Stars (NStars) Project: Spectroscopy of Stars Earlier than M0 within 40 pc--The Southern Sample // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2006. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/504637arXiv:astro-ph/0603770
  8. 8,0 8,1 8,2 C. Fabricius, E. Høg The Tycho double star catalogue // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20011822
  9. 9,0 9,1 9,2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]