HD207857

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD207857 latin yazuında])
HD207857
Каталог коды CEL 5394[1], GCRV 13727[1], GSC 03189-01865[1], HD 207857[1], HIC 107856[1], HIP 107856[1], HR 8349[1], 2MASS J21510496+3932119[1], PPM 87103[1], SAO 71767[1], UBV 18726[1], uvby98 100207857[1], SBC9 1337[1], AG+39 2328[1], BD+38 4621[1], Gaia DR1 1953356348903219200[1], WEB 19449[1], Gaia DR2 1953356353201854592[1], V1619 Cyg[1], GC 30593[1], TYC 3189-1865-1[1], UBV M 25971[1], ALS 17431[1], Renson 57790[1], TIC 84191908[1] һәм Gaia DR3 1953356353201854592[1]
Йолдызлык Аккош йолдызлыгы
Җирдән ераклык 296,367 ± 3,364 парсек[2]
Скорость вращения звезды 20 km/s[3]
Параллакс 3,3742 ± 0,0383 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 3,323 ± 0,034 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 9,331 ± 0,03 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −6 ± 7,4 km/s[4]
Спектраль сыйныф B9pHgMn[5]
Күренмә йолдызча зурлык 6,193 ± 0,009[6]
Металличность −0,07[7]
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 327,77075298066 °[2]
Авышлык 39,53665793892 °[2]
Нәтиҗәле температура 12 923 K[7]
Өслек гравитациясе 6300 сантиметр на секунду в квадрате[7][9]

HD207857 — Аккош йолдызлыгында урнашкан B9pHgMn[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,193 ± 0,009[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 V1619 Cyg SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Abt H. A., Levato H., Grosso M. Rotational Velocities of B Stars // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2002. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1086/340590
  4. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  5. ↑ 5,0 5,1 A. Cowley A study of the bright A stars. I. A catalogue of spectral classifications, A study of the bright stars. I. A catalogue of spectral classifications // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1969. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/110819
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Adelman S. J. Elemental abundance analyses with coadded DAO spectrograms - VI. The mercury-manganese stars nu Cancri, iota Coronae Borealis and HR 8349 // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 1989. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/239.2.487
  8. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  9. ↑ Aller L. H., Ross J. E. Spectroscopic analyses of A and B stars of peculiar composition — 1967.
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD207857&oldid=2936129