HD209790

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD209790 latin yazuında])
HD209790
Каталог коды IRAS 22023+6423[1], 2MASS J22034716+6437407[1], HIP 108917[1], HR 8417[1], ξ Cep, WDS J22038+6438AB[1], CCDM J22038+2407AB[1], PLX 5333[1], CEL 5430[1], HIC 108917[1], JP11 3448[1], PPM 400291[1], UBV 18876[1], PMSC 22009+6408[1], 17 Cep, ADS 15591 AB[1], TIC 334487469[1] һәм IDS 22009+6408 AB[1]
Йолдызлык Кефей йолдызлыгы
Скорость вращения звезды 53 km/s[2]
Параллакс 33,79 ± 1,06 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 91,06 ± 0,97 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 215,46 ± 1,14 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −10,74 ± 0,34 km/s[4]
Спектраль сыйныф Am+F7/8V[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,29[6]
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,79
Радиюс 3,07 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][3][1]
Туры калкулык 330,947729111 °[3]
Авышлык 64,627975772 °[3]

HD209790Кефей йолдызлыгында урнашкан Am+F7/8V[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,29[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 ksi Cep SIMBAD Astronomical Database
  2. Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  4. Pourbaix, D., Udry, S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20041213arXiv:astro-ph/0406573
  5. 5,0 5,1 Ginestet N., Carquillat J. M., Jaschek C. һ.б. Spectral classifications in the near infrared of stars with composite spectra. II. Study of a sample of 180 stars — 1997. — doi:10.1051/AAS:1997345
  6. 6,0 6,1 Mallama A. Sloan magnitudes for the brightest stars — 2014.
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]