HD221507

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD221507 latin yazuında])
HD221507
Масса 2,98 M☉
Каталог коды 2MASS J23325825-3749058[1], GSC 08013-01357[1], HD 221507[1], HIP 116231[1], HR 8937[1], SAO 214615[1], β Scl, CPC 18 11956[1], FK5 886[1], GC 32744[1], GCRV 14765[1], HIC 116231[1], JP11 3634[1], N30 5169[1], PMC 90-93 624[1], PPM 303896[1], ROT 3417[1], SRS 30886[1], TD1 29913[1], TYC 8013-1357-1[1], UBV 20244[1], uvby98 100221507[1], WEB 20542[1], Gaia DR2 6538585991555664128[1], Gaia DR3 6538585991555664128[1], TIC 224244458[1], UBV M 27076[1], ALS 16178[1] һәм Renson 60710[1]
Йолдызлык Сынчы йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 56,1618 ± 0,6611 парсек[2]
Скорость вращения звезды 26 km/s[3][4]
Параллакс 17,8057 ± 0,2096 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 24,091 ± 0,161 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 90,311 ± 0,553 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 2,15 ± 0,23 km/s[5]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d] һәм вращающаяся переменная[d][6]
Спектраль сыйныф B9.5IIIpHgMnSi[7]
Күренмә йолдызча зурлык 4,37[8]
Светимость 81 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,74
Металличность 0,15[9]
Радиюс 2 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][10][1]
Туры калкулык 353,24275292915 °[2]
Авышлык −37,818284881976 °[2]
Нәтиҗәле температура 11 000 K[11]
Өслек гравитациясе 25 000 сантиметр на секунду в квадрате[11]

HD221507Сынчы йолдызлыгы[d]нда урнашкан B9.5IIIpHgMnSi[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,37[8] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[12] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[13][14]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[15] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[16] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[17] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[18]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 bet Scl SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. F. Royer, J. Zorec, Gómez A. E. Rotational velocities of A-type stars. III. Velocity distributions // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20065224arXiv:astro-ph/0610785
  4. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  5. Gaia Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2022.
  6. Kochukhov, O., Khalack, V., Kobzar, O. et al. TESS survey of rotational and pulsational variability of mercury-manganese stars // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2021. — 17 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STAB2107arXiv:2107.09096
  7. 7,0 7,1 Abt H. A., Morrell N. I. The Relation between Rotational Velocities and Spectral Peculiarities among A-Type Stars // The Astrophysical Journal: Supplement SeriesAAS, 1995. — ISSN 0067-0049; 1538-4365doi:10.1086/192182
  8. 8,0 8,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  9. Smith K. C., Dworetsky M. M. Elemental abundances in normal late-B and HgMn stars from co-added IUE spectra. I. Iron-peak elements // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1993. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  10. Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  11. 11,0 11,1 Curé, M. Stellar parameters and H α line profile variability of Be stars in the BeSOS survey // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2018. — 13 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STX3075arXiv:1711.08675
  12. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  13. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  14. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  15. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  16. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  17. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  18. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]