HD38104

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD38104 latin yazuında])
HD38104
Каталог коды GSC 03368-01338[1], HD 38104[1], HIP 27196[1], HR 1971[1], 2MASS J05455403+4949345[1], SAO 40583[1], ο Aur, PLX 1312[1], BD+49 1398[1], CEL 956[1], FK5 216[1], GC 7182[1], GCRV 3560[1], HIC 27196[1], JP11 1245[1], N30 1229[1], PMC 90-93 154[1], PPM 48417[1], ROT 917[1], TD1 5217[1], TYC 3368-1338-1[1], UBV 5855[1], uvby98 100038104[1], PLX 1312.00[1], WEB 5347[1], Gaia DR2 214125598839477632[1], 27 Aur, TIC 311434702[1], Gaia DR3 214125598839477632[1], AG+49 622[1], UBV M 11428[1] һәм Renson 10240[1]
Йолдызлык Йөкче йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 122,136 ± 3,9426 парсек[2]
Скорость вращения звезды 35,2 ± 5,3 km/s[3]
Параллакс 8,1876 ± 0,2643 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 3,703 ± 0,182 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −11,087 ± 0,226 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −2,4 ± 1,4 km/s[3]
Спектраль сыйныф A2VpCr[4]
Күренмә йолдызча зурлык 5,46 ± 0,009[5]
Светимость 95 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы −0,03
Радиюс 3,45 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][6][1]
Туры калкулык 86,47517482589 °[2]
Авышлык 49,82627104399 °[2]
Нәтиҗәле температура 8300 K[3]
Өслек гравитациясе 5000 сантиметр на секунду в квадрате[3]

HD38104 — Йөкче йолдызлыгы[d]нда урнашкан A2VpCr[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,46 ± 0,009[5] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 omi Aur SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Yakunin I. A., Kudryavtsev D. O., Semenko E. A. et al. Fundamental Parameters of CP Stars observed at the 6-m Telescope. I. Observations in 2009-2011 // Astrophysical Bulletin — Springer Science+Business Media, 2019. — ISSN 1990-3413; 1990-3421
  4. ↑ 4,0 4,1 Spectral types in the Ursa Major stream // Publications of the Astronomical Society of the Pacific — University of Chicago Press, 1978. — ISSN 0004-6280; 1538-3873 — doi:10.1086/130352
  5. ↑ 5,0 5,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD38104&oldid=2932853