HD53244

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD53244 latin yazuında])
HD53244
Каталог коды HD 53244[1], HIP 34045[1], HR 2657[1], SAO 152303[1], 2MASS J07034549-1537593[1], GSC 05963-01938[1], γ CMa, CEL 1539[1], FK5 271[1], GC 9320[1], GCRV 4641[1], HIC 34045[1], IRAS 07015-1533[1], JP11 4546[1], N30 1538[1], PMC 90-93 195[1], PPM 218074[1], ROT 1138[1], SACS 153[1], SRS 30271[1], TD1 8987[1], TYC 5963-1938-1[1], UBV 6939[1], uvby98 511210030[1], YZ 105 2427[1], WEB 6825[1], Gaia DR2 2936152657029237888[1], 23 CMa, TIC 148109427[1], UBV M 12803[1], UBV M 40651[1], ALS 15803[1] һәм Renson 14650[1]
Йолдызлык Зур Эт йолдызлыгы
Җирдән ераклык 96,0172 ± 3,4738 парсек[2]
Скорость вращения звезды 36 km/s[3][4]
Параллакс 10,4148 ± 0,3768 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −12,925 ± 0,479 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 2,328 ± 0,563 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 32 ± 7,4 km/s[5]
Спектраль сыйныф B8II[6][7][8][…]
Күренмә йолдызча зурлык 4,12[9]
Абсолют йолдыз зурлыгы −1,4
Металличность −0,24[10]
Радиюс 5,6 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][11][1]
Туры калкулык 105,93955436875 °[11]
Авышлык −15,63328610306 °[11]
Нәтиҗәле температура 13 690 K[12]

HD53244Зур Эт йолдызлыгында урнашкан B8II[6][7][8][…] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,12[9] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[13] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[14][15]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[16] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[17] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[18] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[19]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 gam CMa SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. Castro, N., Herrero, A., Simón-Díaz, S. et al. The IACOB project. III. New observational clues to understand macroturbulent broadening in massive O- and B-type stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2016. — 17 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201628541arXiv:1608.05508
  4. Burssens, S., Simón-Díaz, S., Bowman, D. M. et al. Variability of OB stars from TESS southern Sectors 1-13 and high-resolution IACOB and OWN spectroscopy // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2020. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/202037700arXiv:2005.09658
  5. R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr.Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994doi:10.1002/ASNA.200710776arXiv:0705.0878
  6. 6,0 6,1 Buscombe W. Line strengths for southerns OB stars. II. Observations with moderate dispersion // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 1969. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/144.1.31
  7. 7,0 7,1 Lesh J. R. The Kinematics of the Gould Belt: an Expanding Group? // The Astrophysical Journal: Supplement SeriesAAS, 1968. — ISSN 0067-0049; 1538-4365doi:10.1086/190179
  8. 8,0 8,1 Buscombe W. Spectral classification of Southern fundamental stars — 1962.
  9. 9,0 9,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  10. Searle L., Lungershausen W. T., Sargent W. L. W. Studies of the Peculiar a Stars.IV. The Relative Abundances of Four Iron-Peak Elements // Astrophys. J. / E. VishniacIOP Publishing, 1966. — ISSN 0004-637X; 1538-4357doi:10.1086/148750
  11. 11,0 11,1 11,2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  12. Torres A. F., Y. Frémat Fundamental parameters of B supergiants from the BCD system. I. Calibration of the (λ_1, D) parameters into Teff // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2009. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/200811147arXiv:0903.5134
  13. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  14. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  15. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  16. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  17. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  18. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  19. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]