HD5737

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD5737 latin yazuında])
HD5737
Масса 5,01 M☉
Каталог коды GSC 06424-02270[1], HD 5737[1], HIP 4577[1], HR 280[1], IRAS 00561-2937[1], 2MASS J00583635-2921266[1], SAO 166716[1], α Scl, FK5 35[1], GC 1172[1], GCRV 555[1], HIC 4577[1], JP11 445[1], N30 195[1], NSV 359[1], PMC 90-93 25[1], PPM 243446[1], ROT 154[1], SACS 16[1], SRS 30035[1], TD1 554[1], TYC 6424-2270-1[1], UBV 907[1], uvby98 100005737[1], alf Scl[1], YZ 119 345[1], SGPA 177[1], WEB 839[1], Gaia DR2 5032256161014732416[1], TIC 63835332[1], UBV M 7825[1], ALS 15798[1] һәм Renson 1490[1]
Йолдызлык Сынчы йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 212,4586 ± 19,1072 парсек[2]
Скорость вращения звезды 17 km/s
Параллакс 4,7068 ± 0,4233 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 4,111 ± 0,57 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 18,741 ± 0,594 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 9,6 ± 0,6 km/s[3]
Тип переменной звезды SX Овна[d][4]
Спектраль сыйныф B8IIIp[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,27[6]
Абсолют йолдыз зурлыгы −2,58
Металличность 0,41[7]
Радиюс 7,52 солнечный радиус
Диаметры 10 500 000 km[8]
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 14,65149709542 °[9]
Авышлык −29,35745130944 °[9]
Нәтиҗәле температура 13 600 K[7][10]
Өслек гравитациясе 1580 сантиметр на секунду в квадрате[7]
Оценка возраста объекта 93 миллион лет

HD5737Сынчы йолдызлыгы[d]нда урнашкан B8IIIp[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,27[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 alf Scl SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  4. Общий каталог переменных звёзд
  5. 5,0 5,1 Cousins A. W. J., Stoy R. H. Photoelectric magnitudes and colours of Southern stars — 1962.
  6. 6,0 6,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  7. 7,0 7,1 7,2 C. Saffe, H. Levato⋆ On the nature of sn stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2014. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201322091arXiv:1401.5764
  8. O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STU1259arXiv:1406.6093
  9. 9,0 9,1 9,2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  10. Leone F., Manfre M. The importance of a correct abundance assumption in determining the effective temperature and gravity of stars. A spectroscopic study of the helium weak stars HD 5737, HD 175362 and HD 202671 // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1997. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  11. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]