Ихлас сүрәсе

Әл-Ихлас сүрәсе (Кольһүаллаһ)- Коръәндәге 112нче сүрә, 4 аятьтән тора. Бөтен галимнәр дә аны Мәккәдә иңгәнлеген әйтәләр. Татар халкы күбрәк бу сүрәне Кольһүаллаһ дип йөртә. Моннан тыш «Әт-Тәүхид» (Аллаһның барлыгы-берлеге хакында), «Сүрәтүт-Тәфрид», «Сүрәтүт-Тәҗрид», «Сүрәтүн-Нәҗәт», «Сүрәтүл-Виләйәһ» дип тә атыйлар.

Иңү сәбәбе:мөшрикләр Мөхәммәд галәйхис-сәлам янына килеп:«Йә Мөхәммәд! Безгә Раббыңның кемнән, кайсы нәселдән килеп чыкканлыгы турысында сөйлә әле!» – дип әйтәләр. Һәм бу сүрә моңа җавап булып иңә.

Сүрә

Бисмил-ләһир-рахмәнир-рахим.
Куль һүә-лаһу әхәд 1. Аллаһүс-самәд 2. Ләм йәлид үә ләм йүләд 3. үә ләм йәкүл-ләһү күфүән әхәд 4.

Тәрҗемә:

«Шәфкатьле. рәхимле Аллаһ исеме белән...

1. Әйт:«Ул – Аллаһ – бер!
2. Аллаһ – мәңге булучы.
3. Ул тудырмады да һәм тумады да,
4. һәм һичбер нәрсә дә аңа тиң булмады».

Әдәбият

Һәфтияк шәриф тәфсире. – Казан: Раннур, 2003.