Евгений Четвергов
Евгений Четвергов | |
---|---|
Туган | 30 март 1934 (90 яшь) Ардатово[d], Дубёнки районы, Мордва автономияле өлкәсе, Урта Идел крае, РСФСР, СССР |
Ватандашлыгы | СССР Россия |
Һөнәре | язучы, журналист, мөхәррир |
Гыйльми дәрәҗә: | авыл хуҗалыгы фәннәре нәмзәте[d] |
Евгений Владимир улы Четвергов (псевдоним — Нуянь Видяз; 1934 елның 30 марты, Ардатово районы, Мордва АССР) — совет галиме-агроном, эрзя һәм рус язучысы, «Эрзянь мастор» бәйсез гәзитнең баш мөхәррире.
Биографиясе[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
Дубенка урта мәктәбен тәмамлаганнан соң (1952) Максим Горький исемендәге яшь тамашачы театрының Баку шәһәрендә сәхнә эшчесе булып эшли. 1953 елдан-туган авылында клуб мөдире. 1954-1959 елларда-Пенза авыл хуҗалыгы институтының агрономия факультеты студенты.Алты ел эшләгәннән соң Мордовия Республикасының Ардат һәм Ковылкино районнары совхозларында агроном булып эшли (1965) һәм 28 ел дәвамында (1968-1996 еллар) университет укытучысы булып эшли. Гыйльми дәрәҗәсе — авыл хуҗалыгы фәннәре кандидаты, доцент.
Иҗтимагый эшчәнлеге[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
Нуянь Видяз - «Масторава» милли хәрәкәтен оештыручыларның берсе (1989-1990 еллар), эрзянский телен коткару фондын оештыручы (1993), 1994 елдан — «Эрзянь Мастор»иҗтимагый-сәяси газетасының баш мөхәррире.
«Сятко», «Чилисема», эрзян һәм рус телләрендә «Себер утлары» журналларында басыла. Евгений Четвергов каласыннан түбәндәге китаплар чыкты: «Сиреневая Луны», «Велень вайгель» («авыл тавышлары»), «Сырнень чаволят», «Иень тюст» («Елның буяулар»), «Яңамо» («җимереклек»).
Кулланма әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Е. В. Четвергов, гербицидлар — икмәк басуында. - 1980 Е. В. Четвергов, Слагаемые сыйфаты ашлык. - 1985 Вә айның йөрешенә урыннар билгеләдек. . Табигать турында хикәяләр. - 1989 Эрзянь Масторонь седейсэ. Аларның исемнәре үлемсез: Килангонь тешкст, нурька ине эрзятнде / Нуянь Видяз. - Саранск, 2007. - 86 с.
Искәрмә[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- Мордовия тарихы лицейларда: биографик җыентык. Кн. 2. - Саранск: Тибы. "Кызыл Октябрь», 1997.-592 с., 545