Давид Гольдгор
| Давид Гольдгор | |
|---|---|
| Туган | 25 октябрь 1912 Санкт-Петербург, Россия империясе |
| Үлгән | 12 июль 1982 (69 яшь) Санкт-Петербург, РСФСР, СССР |
| Күмү урыны | Зур Охта зираты[d] |
| Ватандашлыгы |  СССР |
| Әлма-матер | Питырбур дәүләт мигъмарият-төзелеш университеты |
| Һөнәре | мигъмар |
| Катнашкан сугышлар/алышлар | Алман-совет сугышы |
Гольдгор Давид Семенович (1912—1982) — совет архитекторы, рәссам-графигы. РСФСР-ның атказанган архитекторы[1].
Биографиясе[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
1912 елның 25 октябрендә[2] Гольдгор Давид Семенович Санкт-Петербургта[3] (башка мәгълүматлар буенча Минскида) туган.
Д. С. Гольдгор ЛИСИны 1934 елда тәмамлаган. Хезмәт эшчәнлеген «Ленпроект» институтында башлап җибәргән[4]. Е. А. Левинсон һәм И. И. Фомин остаханәсендә эшли, Эксперименталь медицина институты биналарының проектларын эшләүдә катнаша[5].
1941 елның 4 июлендә «Ленпроект»ның башка хезмәткәрләре белән бергә Бөек Ватан сугышы фронтына китә. Алты кешедән торган төркемдә Б. Н. Журавлев һәм Л. С. Косвен белән бергә халык ополчениесының 2нче дивизиясенең беренче укчылар полкына җибәрелә[6]. Д. С. Гольдгор сапер булып хезмәт итә[7], полк составында Гатчина тирәсендә барган хәрби операцияләрдә катнаша [8]. Шәһәрне камалыштан азат иткәннән соң, аны төзекләндерүдә катнаша[9]. Ленинградта җиңүчеләрне каршылау өчен төзелгән вакытлы триумф аркаларын проектлый. «Ленинградны саклаган өчен» медале белән бүләкләнгән[2].
Сугыш тәмамланганнан соң, № 5 «Ленпроект» остаханәсендә эшли[5], 1953 елда аның җитәкчесе була[3] (1968 елга кадәр Е. А. Левинсон белән бергә).
1950 елда аның проекты буенча Суворов проспектындагы 62нче йорт төзелә (ул торак һәм административ өлешләрдән тора), «Нарва» метро станциясенә (1955, А. В. Васильев һәм С. Б. Сперанский белән автордашлыкта), Выборгтагы тимер юл вокзалы (шул ук автордашлары белән), 1957—1960 елларда аның проекты буенча шәһәрнең Седов һәм Иваново урамнарында эре панельле торак йортлар төзелә[4].
1960—1980 елларда Гольдгор остаханәсе Щемиловка, Купчино, Неваның уң яры (Володарский күпере янындагы мәйданда) кебек «йокы» районнарындагы йортларны проектлый һәм төзи[3].
1967—1977 елларда Синоп яр буе, Александр Невский мәйданы ("Мәскәү" кунакханәсе, АТС), Сәяси мәгариф йорты бинасы (1974) һәм халык депутатларының Ленинград өлкә советы бинасы (1975—1981), Шпалер урамындагы «Чәчәк» павильоны, «Торналар» Нева мемориалы, Шпалер урамының так ягындагы каралтыларны реконструкцияләү һәм төзү, крематорий комплексы[3], Тула урамындагы универсам бинасы һәм башка эре проектларны эшли[5].
Д. С. Гольдгор 1982 елның 12 июнендә 70нче яшендә вафат була. Зур Охта зиратында җирләнгән[3][5].
Хатыны — рәссам һәм архитектор Ушакова Екатерина Константиновна[5].
Искәрмә[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- ↑ Вестник. «Зодчий. 21 век» — информационно-аналитический журнал Часть 1. Май 2015 года
- ↑ 2,0 2,1 Гольдгор Давид Семенович :: Память народа
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 В. Г. Исаченко. Энциклопедия Санкт-Петербурга. Гольдгор Д. С. (1912—1982), арх. 2020 елның 5 декабрь көнендә архивланган.
- ↑ 4,0 4,1 Санкт-Петербург, ХХ-ХХI век: Что? Где? Когда?: сборник. 2008 — С. 130
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Гольдгор Давид Семенович (1912—1982)
- ↑ Подвиг века: Художники, скульпторы архитекторы, искусствоведы в годы Великой Отечественной войны и блокады Ленинграда. Лениздат, 1969. — С. 310
- ↑ Валерий Исаченко ВСПОМНИМ ИХ ПОИМЕННО… // журнал «Ардис». № 1(44) 2010 год
- ↑ Арон Абрамович. В решающей войне: участие и роль евреев СССР в войне против нацизма. — 1999. — С. 282
- ↑ Еврейский Петербург
Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
- А. В. Шприц Давид Гольнур. // Зодчие Санкт-Петербурга. XX век / сост. В. Г. Исаченко; ред. Ю. Артемьев, С. Прохватиловның. — СПб.: Лениза, 2000. — 720 с. — ISBN 5-289-01928-6.