Антон Фролов-Багреев

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/Антон Фролов-Багреев latin yazuında])
Антон Фролов-Багреев
Туган телдә исем рус. Антон Михайлович Фролов-Багреев
Туган 12 (24) декабрь 1877[1]
Тубыл, Көнбатыш Себер янарал-гөбернатырлыгы[d], Россия империясе[1]
Үлгән 13 август 1953(1953-08-13)[1] (75 яшь)
Мәскәү, СССР[1]
Күмү урыны Новодевичье зираты[d]
Ватандашлыгы Россия империясе
 СССР
Әлма-матер Санкт-Петербург дәүләт университеты[1]
Һөнәре химик
Эш бирүче Moscow State University of Food Production[d][1]
Сәяси фирка Советлар Берлеге коммунистик фиркасе[1]
Гыйльми дәрәҗә: авыл хуҗалыгы фәннәре докторы[d] (1937)
Википедиядә Фролов фамилияле башка кешеләр турында мәкаләләр дә бар.
Википедиядә Багреев фамилияле башка кешеләр турында мәкаләләр дә бар.

Антон Михайлович Фролов-Багреев (1877 елның 12 (24) декабре, Тубыл, Көнбатыш-Себер генерал-губернаторлыгы — 1953 елның 13 августы, Мәскәү) — рус һәм совет галим-шәраб ясаучы, чемердәүче шәраблар буенча белгеч, Россия шампан шәрабчылар мәктәбе башлыгы.

Тормыш юлы[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

Тубыл провинциясендә Тубыл губернасы буенча Дәүләт милек министрлыгы җитәкче Михаил Фёдорович Фролов-Багреев гаиләсендә туа[2].

Омск гимназиясендә укый, әтисе белән Петербургка күчеп, Ларин гимназиясен тәмамлый.

1902 елда 1 нче дәрәҗә диплом белән Петербург университетының физика-математика факультетының табигый бүлеген тәмамлый. 1902—1904 елларда Д. И. Менделеев тәкъдим итү хатлары ярдәмендә Аурупада стажировка үтә[3].

1903 елда Император университетының 1 нче дәрәҗә дипломына ия буларак Коллеж секретаре итеп билгеләнә.

1904 елдан башлап Абрау-Дюрсода шампан шәрабе химигы булып эшли. 1905 елда эшчеләрнең революцион чыгышларында катнашкан өчен эштән куыла, 1905—1906 елларда Ишем җир-оештыру отрядында эшли.

1912 елда профессор Я. Майзенхаймерда энзимнарны (Берлин авыл хуҗалыгы институты) һәм профессор Г. Мюллер-Тургау лабораториясендә шәраб бактериологиясен (Веденсвиль, Швейцария) өйрәнә.

1915—1919 елларда — Виноградчылык һәм шәраб ясау Бессарабия урта училищесы директоры (Кишинёв), бер үк вакытта Бессарабия шәраб ясау тәҗрибә станциясе белән җитәкчелек итә. 1915 елда — коллеж киңәшчесе, 1916 елда — дәүләт киңәшчесе.

1919—1942 елларда Абрау-Дюрсода шампан шәрабы җитештерүен җитәкли. Бер үк вакытта Новочеркасскта мадер камера оештыра (1924), Дон авыл хуҗалыгы институтында лекцияләр укый (1926); 1930 елдан — профессор, аннары Краснодар махсус техник культуралар институтының / Кубан авыл хуҗалыгы институтының шәраб ясау кафедрасы мөдире.

1938 елдан — ССРБ Шәраб ясау сәнәгате баш идарәсе баш шампанчысы. 1942 елда СБКФга керә[4]. Краснодардан эвакуацияләнгәндә (1942) Грузиягә чыгып китә, аннан А. И. Микоян кушуы буенча Мәскәүгә чакырыла — илнең баш шампанчысы була. Бер үк вакытта (1943 елдан) — Мәскәү азык-төлек сәнәгате технология институтының шәраб ясау технологиясе кафедрасы мөдире.

1953 елның 13 августында вафат була. Мәскәүдә Новодевичье зиратында җирләнгән[5].

Фәнни эшчәнлек[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

1926 елда профессор исемендә раслана, 1936 елда ВАСХНИЛның хакыйкый әгъзасы итеп сайлана, 1937 елда авыл хуҗалыгы фәннәре докторы дәрәҗәсе бирелә.

Казанышлары:

  • йөземнең 420 сортын тикшерә,
  • күкерт катнашында әчү, утның чүпрә үрчүенә һәм әчү булу-булмавына йогынтысыг тикшерә,
  • хересны чүпрәлеләрнең морфологик-физик үзечәлекләрен өйрәнә (1909—1913),
  • аппарат башкаруында резервуар шампанизация ысулы нигезендә чемердәүче шәрабны конвейерда җитештерүне нигезләгән һәм гамәлгә ашырган[3].

Бүләкләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • III дәрәҗә Изге Станислав ордены (1910);
  • III дәрәҗә Изге Анна ордены (1912);
  • II дәрәҗә Изге Анна ордены (1916);
  • өч Кызыл Байрак Хезмәт ордены (1936, 1948, 1950);
  • Ленин ордены (1942);
  • Өченче дәрәҗә Сталин премиясе (1942) — шампан шәрабларын җитештерү ысулын һәм яңа аппаратура уйлап тапкан өчен;
  • РСФСРның Атказанган фән һәм техника эшлеклесе (1.02.1943).

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 Энциклопедия виноградарства — Кишинёв: Молдавская советская энциклопедия, 1986. — ISBN 978-0-01-360551-0
  2. ↑ Энциклопедия виноградарства — Кишинёв: Молдавская советская энциклопедия, 1986. — ISBN 978-0-01-360551-0
  3. ↑ 3,0 3,1 Фролов-Багреев Антон Михайлович
  4. ↑ Фролов-Багреев Антон Михайлович Виноградарство и виноделие
  5. ↑ Фролов-Багреев Антон Михайлович (1877—1953). Новодевичье кладбище.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Валуйко Г. Г. Жизнь замечательных виноделов. — Симферополь: ДИАЙПИ, 2008. — С. 93—112. — 416 с. — ISBN 978-966-491-032-0.
  • Кишковский З. Н. Человек—легенда // Виноград и вино России. — 1997. — № 6. — С. 63—65.
  • Куценко А. М. Фролов-Багреев : [Основоположник технологии игристых вин]. — Краснодар : КубГТУ, 2001. — 30 с. — 150 экз. — ISBN 5-8333-0036-3

Сылтамалар[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Антон Фролов-Багреев на «Родоводе». Дерево предков и потомков
    • Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=Антон_Фролов-Багреев&oldid=3615785