GSC3020-1227

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/GSC3020-1227 latin yazuında])
GSC3020-1227
Каталог коды HIP 61480[1], GSC 03020-01227[1], 2MASS J12355115+4222397[1], CSI+42-12334[1], GCRV 63400[1], HIC 61480[1], TYC 3020-1227-1[1], UBV 11315[1], UBV M 43456[1], uvby98 620004065[1], uvby98 620017177[1], WEB 10942[1] һәм Gaia DR2 1534536701840624768[1]
Йолдызлык Тазылар йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 312,4707 ± 5,2627 парсек[3]
Параллакс 3,2003 ± 0,0539 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −14,441 ± 0,067 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 4,733 ± 0,063 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 75 km/s[4]
Спектраль сыйныф sdB[5][6][7][…]
Күренмә йолдызча зурлык 12,046[5]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 188,96309956248 °[3]
Авышлык 42,377699809496 °[3]
Нәтиҗәле температура 26 590 K[5]
Өслек гравитациясе 301 000 сантиметр на секунду в квадрате[5]

GSC3020-1227 — Тазылар йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан sdB[5][6][7][…] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 12,046[5] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 65 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Kurtz M. J., Beers T. C., Geller M. J. et al. The Century Survey Galactic Halo Project. III. A complete 4300{deg}^2^ survey of blue horizontal branch stars in the metal-weak thick disk and inner halo // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2008. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1088/0004-6256/135/2/564 — arXiv:0711.2886
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 Luo Y.-P., Nemeth P., Liu C. et al. Hot subdwarf stars observed in LAMOST DR1--Atmospheric parameters from single-lined spectra // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2016. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.3847/0004-637X/818/2/202 — arXiv:1601.03507
  6. ↑ 6,0 6,1 Slettebak A., Bahner K., Stock J. Spectra and colors of early-type stars near the North Galactic Pole // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1961. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/147139
  7. ↑ 7,0 7,1 Green R. F., Schmidt M., Liebert J. The Palomar-Green catalog of ultraviolet-excess stellar objects // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1986. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/191115
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC3020-1227&oldid=2928739