GSC3321-466

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/GSC3321-466 latin yazuında])
GSC3321-466
Каталог коды 2MASS J03335437+5017479[1], GSC 03321-00466[1], HIP 16625[1], AG+50 377[1], BD+49 967[1], GCRV 20059[1], HIC 16625[1], PPM 28562[1], ROT 49[1], TYC 3321-466-1[1], UBV 21523[1], uvby98 520201050[1], Gaia DR1 441945778206838912[1], WEB 3172[1] һәм Gaia DR2 441945782507337344[1]
Йолдызлык Персей йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 286,7959 ± 2,7637 парсек[3]
Скорость вращения звезды 60 km/s[4]
Параллакс 3,4868 ± 0,0336 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −26,81 ± 0,053 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 19,763 ± 0,066 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 6 ± 7,4 km/s[5][6][7][…]
Спектраль сыйныф A 6 MF2[8]
Күренмә йолдызча зурлык 9,53[1]
Металличность 0,31[9]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 53,476518037319 °[3]
Авышлык 50,296652685958 °[3]
Нәтиҗәле температура 8000 K[9]
Өслек гравитациясе 14 000 сантиметр на секунду в квадрате[9]

GSC3321-466 — Персей йолдызлыгы[2]нда урнашкан A 6 MF2[8] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,53[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 967 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  5. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  6. ↑ Duflot, M., Figon, P., Meyssonnier, N. Vitesses radiales. Catalogue WEB: Wilson Evans Batten. Radial velocities: The Wilson-Evans-Batten catalogue // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1995. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ Heard J. F. The radial velocities and luminosities of 77 stars in the field of the alpha Persei cluster // Publications of the Dominion Astrophysical Observatory — 1969. — ISSN 0078-6950
  8. ↑ 8,0 8,1 Morgan W. W., Hiltner W. A., Garrison R. F. The H-R diagram of the alpha Persei cluster // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1971. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/111111
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Hui-Bon-Hoa A. Metal abundances of A-type stars in three galactic clusters // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1997. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC3321-466&oldid=2928851