Эчтәлеккә күчү

GSC842-1135

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/GSC842-1135 latin yazuında])
GSC842-1135
Каталог коды GSC 00842-01135[1], HIP 52123[1], SAO 99230[1], 2MASS J10385522+1003484[1], GSC2 N2031222249[1], AG+10 1340[1], BD+10 2179[1], GCRV 61486[1], HIC 52123[1], NSV 4917[1], PPM 127589[1], TD1 31017[1], TYC 842-1135-1[1], UBV 9775[1], UBV M 418[1], DN Leo[1], YZ 10 4078[1], uvby98 001002179 V[1], PLX 2490.01[1] һәм Gaia DR2 3869993888517231872[1]
Йолдызлык Әсәт йолдызлыгы[2]
Параллакс 0,4883 ± 0,1127 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −4,812 ± 0,153 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −10,423 ± 0,164 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 155 ± 1 km/s[4]
Спектраль сыйныф Bp[1]
Күренмә йолдызча зурлык 9,93[1]
Металличность 1,4[5]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 159,73014337262 °[3]
Авышлык 10,063468201291 °[3]
Нәтиҗәле температура 15 750 K[5]
Өслек гравитациясе 600 сантиметр на секунду в квадрате[5] һәм 630 сантиметр на секунду в квадрате[5]

GSC842-1135 — Әсәт йолдызлыгы[2]нда урнашкан Bp[1] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,93[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 DN Leo SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ T. Kupfer, U. Heber Quantitative spectroscopy of extreme helium stars Model atmospheres and a non-LTE abundance analysis of BD+10°2179 // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2017. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STX1541 — arXiv:1706.05389
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Hunger K., Klinglesmith D. The atmosphere of the He-carbon star BD +10 2179 // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1969. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/150109
  6. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=GSC842-1135&oldid=2929645