HD1086

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD1086 latin yazuında])
HD1086
Каталог коды HD 1086[1], GSC 05839-00652[1], SAO 147178[1], 2MASS J00150587-1715311[1], BD-18 30[1], GCRV 22612[1], PPM 208551[1], TYC 5839-652-1[1], UBV 165[1], UBV M 7248[1], uvby98 100001086[1], YZ 0 6116[1], YZ 107 59[1], Gaia DR1 2368061623450474624[1] һәм Gaia DR2 2368061627745727872[1]
Йолдызлык Кит йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 480,6537 ± 14,7627 парсек[3]
Параллакс 2,0805 ± 0,0639 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −2,565 ± 0,079 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 12,489 ± 0,153 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −4 km/s[4] һәм 20 km/s[5]
Спектраль сыйныф A2III[6]
Күренмә йолдызча зурлык 9,8[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 3,774473887245 °[3]
Авышлык −17,258625323815 °[3]

HD1086Кит йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан A2III[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,8[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1086 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Harding G. A., Fahim F., Haslam C. M. Motion of A0 stars perpendicular to the galactic plane. IV. Radial velocities in the South Galactic Pole — 1971.
  5. Bond H. E., Perry C. L., Bidelman W. P. Radial velocities and spectral classification of A-type stars near the South Galactic Pole // Publications of the Astronomical Society of the PacificUniversity of Chicago Press, 1971. — ISSN 0004-6280; 1538-3873doi:10.1086/129191
  6. 6,0 6,1 Houk N., Smith-Moore M. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars — 1988.
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]