Эчтәлеккә күчү

HD111421

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD111421 latin yazuında])
HD111421
Каталог коды GSC 03459-02144[1], HD 111421[1], SAO 44332[1], HIP 62516[1], HR 4866[1], 2MASS J12484180+4828005[1], BD+49 2163[1], GC 17402[1], GCRV 7676[1], HIC 62516[1], PPM 53192[1], ROT 1891[1], TD1 16495[1], TYC 3459-2144-1[1], UBV 11514[1], uvby98 100111421[1], YPAC 175[1], Gaia DR1 1543256275725796992[1], WEB 11096[1], Gaia DR2 1543256280023747200[1], 11 CVn[1], Gaia DR3 1543256280023747200[1], TIC 51269502[1], AG+48 1025[1], UBV M 18685[1], Renson 32360[1], AGKR 11471[1], GEN# +1.00111421[1], SBS 60[1], SKY# 23848[1], [SS59] I 339[1] һәм WISEA J124841.73+482800.7[2]
Йолдызлык Тазылар йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 146,61 ± 0,6534 парсек[3] һәм 148,2872 парсек[2]
Скорость вращения звезды 57 km/s[4]
Параллакс 6,8208 ± 0,0304 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения 11,025 ± 0,027 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −64,145 ± 0,019 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −1,9 ± 2,9 km/s[5]
Спектраль сыйныф A6m[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,245 ± 0,009[7]
Металличность 0,27[8]
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 192,17417972486 °[3]
Авышлык 48,46684051056 °[3]
Нәтиҗәле температура 7754 K[8]
Өслек гравитациясе 1740 сантиметр на секунду в квадрате[8]

HD111421Тазылар йолдызлыгы[d]нда урнашкан A6m[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,245 ± 0,009[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 11 CVn SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 Gaia Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2022.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  4. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  5. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  6. 6,0 6,1 A. Cowley A study of the bright A stars. I. A catalogue of spectral classifications, A study of the bright stars. I. A catalogue of spectral classifications // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 1969. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/110819
  7. 7,0 7,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. 8,0 8,1 8,2 Adamczak, Jens, Lambert, David L. Carbon and oxygen abundances across the Hertzsprung gap // The Astrophysical Journal LettersIOP Publishing, 2014. — 12 p. — ISSN 2041-8205; 2041-8213doi:10.1088/0004-637X/791/1/58arXiv:1407.2157
  9. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]