Эчтәлеккә күчү

HD113001

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD113001 latin yazuında])
HD113001
Каталог коды HD 113001[1], HIP 63481[1], GSC 02534-00255[1], SAO 63291[1], ADS 8734 AB[1], 2MASS J13002618+3545206[1], AG+36 1169[1], BD+36 2328[1], CCDM J13004+3545AB[1], GCRV 63752[1], HIC 63481[1], IDS 12557+3618 AB[1], NSV 6054[1], PPM 76861[1], TD1 16597[1], UBV 11737[1], uvby98 100113001[1] һәм WDS J13004+3545AB[1]
Йолдызлык Тазылар йолдызлыгы[d][2]
Параллакс 4,17 ± 2,2 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −55,74 ± 2,83 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 14,59 ± 1,42 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −9 km/s[4]
Спектраль сыйныф A4V[5]
Күренмә йолдызча зурлык 9,55 ± 0,02[5]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 195,109129648 °[3]
Авышлык 35,755613631 °[3]
Нәтиҗәле температура 40 738 K[6]
Өслек гравитациясе 500 000 сантиметр на секунду в квадрате[6]

HD113001 — Тазылар йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан A4V[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,55 ± 0,02[5] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 113001 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  4. ↑ Sturch C., Wallerstein G. An upper limit to the mass of the O-type subdwarf ADS 8734B // Publications of the Astronomical Society of the Pacific — University of Chicago Press, 1962. — ISSN 0004-6280; 1538-3873 — doi:10.1086/127819
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Yoss, K. M., Griffin, R. F. Radial Velocities and DDO, BV Photometry of Henry Draper G5-M Stars Near the North Galactic Pole // Journal of Astrophysics and Astronomy — Assoc for Development through Science and Education, Romania, Springer Science+Business Media, 1997. — ISSN 0250-6335; 0973-7758 — doi:10.1007/BF02714877
  6. ↑ 6,0 6,1 Heber U. A catalogue of spectroscopically identified hot subdwarf stars — 1988.
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD113001&oldid=2930627