HD120198

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD120198 latin yazuında])
HD120198
Каталог коды 2MASS J13463567+5425576[1], GSC 03851-01507[1], HD 120198[1], HIP 67231[1], SAO 28885[1], HR 5187[1], BD+55 1634[1], CCDM J13466+5426A[1], GC 18633[1], GCRV 8137[1], HIC 67231[1], IDS 13429+5456 A[1], PPM 34200[1], ROT 1997[1], TD1 17061[1], TYC 3851-1507-1[1], UBV 12307[1], CR UMa[1], WDS J13466+5426A[1], YZ 0 107[1], YZ 54 4365[1], uvby98 100120198[1], Gaia DR1 1561439689788561664[1], WEB 11829[1], Gaia DR2 1561439694084279552[1], 84 UMa, Gaia DR3 1561439694084279552[1], TIC 141861147[1], AG+54 925[1], UBV M 19719[1] һәм Renson 34660[1]
Йолдызлык Зур Җидегән йолдызлыгы
Җирдән ераклык 93,095 ± 0,3623 парсек[2]
Скорость вращения звезды 58 ± 1,5 km/s[3]
Параллакс 10,7417 ± 0,0418 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −4,742 ± 0,039 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −18,559 ± 0,041 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −2,4 ± 1,6 km/s[4]
Тип переменной звезды α² Гончих Псов[d] һәм вращающаяся переменная[d][1]
Спектраль сыйныф A0VpSrCrEu[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,675 ± 0,009[6]
Металличность −0,01[7]
Диаметры 2 800 000 km[8]
Чор J2000.0[d][9][1]
Туры калкулык 206,64856994853 °[2]
Авышлык 54,43267876629 °[2]

HD120198Зур Җидегән йолдызлыгында урнашкан A0VpSrCrEu[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,675 ± 0,009[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 84 UMa SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. J Sikora, Wade G. A., J Power et al. A volume-limited survey of mCP stars within 100 pc – I. Fundamental parameters and chemical abundances // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2018. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STY3105arXiv:1811.05633
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. 5,0 5,1 Abt H. A., Morrell N. I. The Relation between Rotational Velocities and Spectral Peculiarities among A-Type Stars // The Astrophysical Journal: Supplement SeriesAAS, 1995. — ISSN 0067-0049; 1538-4365doi:10.1086/192182
  6. 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. Gagné, Jonathan, Faherty, Jacqueline K. Fundamental Properties of Co-moving Stars Observed by Gaia // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2018. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.3847/1538-3881/AAAEBEarXiv:1801.00537
  8. O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STU1259arXiv:1406.6093
  9. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  10. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]