Эчтәлеккә күчү

HD12573

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD12573 latin yazuında])
HD12573
Каталог коды 2MASS J02031164+0007426[1], GSC 00037-01318[1], HD 12573[1], HIP 9589[1], SAO 129655[1], HR 607[1], IRAS 02006-0006[1], FK5 2142[1], GC 2474[1], GCRV 52543[1], HIC 9589[1], N30 425[1], PPM 145248[1], TD1 1195[1], TYC 37-1318-1[1], UBV 2080[1], uvby98 100012573[1], YZ 90 410[1], WEB 2015[1], Gaia DR2 2507947613065096064[1], 60 Cet, Gaia DR3 2507947613065249024[1], TIC 419955858[1], UBV M 8643[1] һәм Renson 3220[1]
Йолдызлык Кит йолдызлыгы[d]
Җирдән ераклык 93,184 ± 0,8701 парсек[2]
Скорость вращения звезды 107 km/s[3]
Параллакс 10,7315 ± 0,1002 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 21,653 ± 0,086 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 76,813 ± 0,192 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек 13 ± 4,2 km/s[4][5][6][…]
Спектраль сыйныф A3IV[7]
Күренмә йолдызча зурлык 5,423 ± 0,009[8]
Абсолют йолдыз зурлыгы 0,74
Металличность 0,1[9]
Радиюс 3,33 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][10][1]
Туры калкулык 30,79854294541 °[2]
Авышлык 0,12850817664 °[2]
Нәтиҗәле температура 7961 K[9]
Өслек гравитациясе 5200 сантиметр на секунду в квадрате[9]

HD12573Кит йолдызлыгы[d]нда урнашкан A3IV[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,423 ± 0,009[8] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 60 Cet SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20020943arXiv:astro-ph/0205255
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. Duflot, M., Figon, P., Meyssonnier, N. Vitesses radiales. Catalogue WEB: Wilson Evans Batten. Radial velocities: The Wilson-Evans-Batten catalogue // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1995. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. Buscombe W., Morris P. M. Radial velocities of fundamental Southern stars. II // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 1961. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/123.3.233
  7. 7,0 7,1 Houk, N., Swift, C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars — 1999.
  8. 8,0 8,1 Bastian, U., Fabricius, C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  9. 9,0 9,1 9,2 Erspamer D., North P. Automated spectroscopic abundances of A and F-type stars using echelle spectrographs II. Abundances of 140 A-F stars from ELODIE and CORALIE // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2003. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20021711arXiv:astro-ph/0210065
  10. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  11. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]