HD146772

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD146772 latin yazuında])
HD146772
Каталог коды GSC 00946-01196[1], HD 146772[1], 2MASS J16173889+0856026[1], BD+09 3179[1], UCAC4 495-065205[1], TYC 946-1196-1[1], CC Her[1], Gaia DR2 4452314080023146624[1], TIC 318701390[1], Gaia DR3 4452314080023146624[1] һәм Renson 41470[1]
Йолдызлык Геркулес йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 377,131 ± 5,1344 парсек[3]
Параллакс 2,6516 ± 0,0361 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −12,594 ± 0,033 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 20 ± 0,038 миллиарксекунд в год[3]
Тип переменной звезды Алголь төре томанлыгы[d][4][5]
Спектраль сыйныф A2[6]
Күренмә йолдызча зурлык 10,03 ± 0,04[7]
Чор J2000.0[d][8]
Туры калкулык 244,41205453336 °[3]
Авышлык 8,93405860878 °[3]

HD146772Геркулес йолдызлыгы[2]нда урнашкан A2[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 10,03 ± 0,04[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 CC Her SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  4. Lohr, M. E., Norton, A. J., Payne, S. G. et al. Orbital period changes and the higher-order multiplicity fraction amongst SuperWASP eclipsing binaries // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2015. — 7 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201525747arXiv:1505.00941
  5. Kukarkin B. V., Kholopov P. N., Pskovsky Y. P. һ.б. General Catalogue of Variable Stars, 3rd ed. — 1971.
  6. 6,0 6,1 Cannon A. J., Pickering E. C. VizieR Online Data Catalog: Henry Draper Catalogue and Extension, published in Ann. Harvard Obs. 91-100 (1918-1925) // Annals of the Astronomical Observatory of Harvard College — 1918.
  7. 7,0 7,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  9. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]