HD147010

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD147010 latin yazuında])
HD147010
Каталог коды BD-19 4359[1], GSC 06210-00864[1], HD 147010[1], SAO 159860[1], HIP 80024[1], 2MASS J16200549-2003228[1], BDS 7575 A[1], CCDM J16201-2003A[1], CPD-19 5979[1], GC 21960[1], GCRV 9396[1], HIC 80024[1], IDS 16142-1949 A[1], PPM 265413[1], ROT 2314[1], TYC 6210-864-1[1], UBV 13852[1], UBV M 21341[1], V933 Sco[1], VDB 102b[1], YZ 109 6745[1], uvby98 100147010 V[1], WDS J16201-2003A[1], ASAS J162005-2003.4[1], uvby98 100147010[1], Gaia DR1 6244725046424097920[1], WEB 13548[1] һәм Gaia DR2 6244725050721030528[1]
Йолдызлык Гакрәп йолдызлыгы[2]
Компаньон HD 147009[d][3]
Җирдән ераклык 130,7634 ± 0,8208 парсек[4]
Скорость вращения звезды 15 ± 2 km/s[5]
Параллакс 7,6474 ± 0,048 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения −24,635 ± 0,073 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения −11,33 ± 0,108 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −3,96 ± 1,41 km/s[6]
Спектраль сыйныф B9II/III[7]
Күренмә йолдызча зурлык 7,4[1]
Металличность 1,17[8]
Диаметры 2 840 000 km[9]
Чор J2000.0[d][4]
Туры калкулык 245,02288525578 °[4]
Авышлык −20,056398036941 °[4]
Нәтиҗәле температура 13 000 K[8][5]
Өслек гравитациясе 25 000 сантиметр на секунду в квадрате[5][8]

HD147010 — Гакрәп йолдызлыгы[2]нда урнашкан B9II/III[7] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,4[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[10] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[11][12]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[13] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[14] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[15] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[16]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 V933 Sco SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ Вашингтонский каталог визуально-двойных звёзд
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Landstreet J. Abundances determined using Si ii and Si iii in B-type stars: evidence for stratification // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2013. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201220671 — arXiv:1301.3050
  6. ↑ Dahm S. E., Slesnick C. L., White R. J. A correlation between circumstellar disks and rotation in the upper Scorpius OB association // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 2012. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1088/0004-637X/745/1/56 — arXiv:1110.0536
  7. ↑ 7,0 7,1 Houk N., Smith-Moore M. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars — 1988.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Landstreet J. Discovery of secular variations in the atmospheric abundances of magnetic Ap stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2014. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201322853 — arXiv:1312.0511
  9. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  10. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  11. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  12. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  13. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  14. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  15. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  16. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD147010&oldid=2932737