HD148367

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD148367 latin yazuında])
HD148367
Масса 1,94 M☉
Каталог коды HD 148367[1], HIP 80628[1], HR 6129[1], IRAS 16250-0815[1], SAO 141187[1], 2MASS J16274816-0822182[1], υ Oph, uvby98 100148367[1], PLX 3739[1], CSV 102799[1], FK5 3299[1], GC 22134[1], GCRV 9470[1], HIC 80628[1], JP11 2747[1], PMC 90-93 1379[1], PPM 199688[1], ROT 2342[1], TD1 19196[1], UBV 13918[1], YZ 98 5709[1], PLX 3739.00[1], TYC 5626-1388-1[1], WDS J16278-0822Aa,Ab[1], 1RXS J162748.2-082213[1], WDS J16278-0822A[1], SBC9 904[1], SBC7 575[1], PMSC 16224-0809[1], WEB 13636[1], Gaia DR2 4350816684193187584[1], 3 Oph, TIC 163938779[1], UBV M 21440[1] һәм Renson 41940[1]
Йолдызлык Еланлы Кеше йолдызлыгы
Җирдән ераклык 42,9496 ± 1,7364 парсек[2]
Скорость вращения звезды 19,5 ± 0,8 km/s[3]
Параллакс 23,2831 ± 0,9413 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 7,896 ± 1,196 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −105,072 ± 1,39 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −33,6 ± 2,8 km/s[4]
Спектраль сыйныф A1IV[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,63 ± 0,01[6]
Светимость 16,56 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,75
Металличность 0,14[7]
Радиюс 1,9 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 246,95077999375 °[8]
Авышлык −8,37172901806 °[8]
Нәтиҗәле температура 7961 K[7]
Өслек гравитациясе 11 500 сантиметр на секунду в квадрате[7]

HD148367Еланлы Кеше йолдызлыгында урнашкан A1IV[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,63 ± 0,01[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 1,33 ups Oph SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  3. Díaz, C. G., González, J. F., Levato, H. et al. Accurate stellar rotational velocities using the Fourier transform of the cross correlation maximum // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2011. — 11 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361/201016386arXiv:1012.4858
  4. Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. SunyaevNauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327doi:10.1134/S1063773706110065arXiv:1606.08053
  5. 5,0 5,1 Houk, N., Swift, C. Michigan catalogue of two-dimensional spectral types for the HD Stars — 1999.
  6. 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. 7,0 7,1 7,2 Erspamer D., North P. Automated spectroscopic abundances of A and F-type stars using echelle spectrographs II. Abundances of 140 A-F stars from ELODIE and CORALIE // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2003. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20021711arXiv:astro-ph/0210065
  8. 8,0 8,1 8,2 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  9. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]