HD148579

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD148579 latin yazuında])
HD148579
Каталог коды HD 148579[1], GSC 06799-00933[1], HIP 80804[1], SAO 184425[1], 2MASS J16295919-2508521[1], CD-24 12694[1], CPD-24 5702[1], GC 22170[1], HIC 80804[1], PPM 265593[1], ROT 2347[1], TYC 6799-933-1[1], UBV 13934[1], UBV M 21461[1], uvby98 100148579[1], YZ 115 11495[1], Gaia DR1 6046049376957458688[1] һәм Gaia DR2 6046049376957458688[1]
Йолдызлык Гакрәп йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 139,4233 ± 2,0372 парсек[3]
Скорость вращения звезды 150 km/s[4][5]
Параллакс 7,1724 ± 0,1048 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −29,857 ± 0,176 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −24,885 ± 0,254 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −3 ± 6,4 km/s[6]
Спектраль сыйныф B9V[7][8][9]
Күренмә йолдызча зурлык 7,32[10]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 247,49665220035 °[3]
Авышлык −25,147796048178 °[3]

HD148579 — Гакрәп йолдызлыгы[2]нда урнашкан B9V[7][8][9] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,32[10] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 148579 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Perinotto M., Bernacca P. L. A catalogue of stellar rotational velocities: I. Main sequence single stars. II. Main sequence spectroscopic binaries and eclipsing systems. // Contributi dell'Osservatorio Astrofisica dell'Universita di Padova in Asiago — University of Padua, Asiago Astrophysical Observatory, 1970.
  5. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  6. ↑ R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr. — Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994 — doi:10.1002/ASNA.200710776 — arXiv:0705.0878
  7. ↑ 7,0 7,1 Houk N., Smith-Moore M. Catalogue of two-dimensional spectral types for the HD stars — 1988.
  8. ↑ 8,0 8,1 Garrison R. F. Some characteristics of the B and A stars in the Upper Scorpius complex // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1967. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/149090
  9. ↑ 9,0 9,1 Hardie R. H., Crawford D. L. A study of the II Scorpii association // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1961. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/147087
  10. ↑ 10,0 10,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  11. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD148579&oldid=2932841