Эчтәлеккә күчү

HD154392

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD154392 latin yazuında])
HD154392
Каталог коды HD 154392[1], GSC 03080-01302[1], 2MASS J17031617+4229282[1], SAO 46460[1], HIP 83445[1], BD+42 2788[1], AG+42 1459[1], HIC 83445[1], PPM 55881[1], TYC 3080-1302-1[1], Gaia DR1 1355109014211399296[1] һәм Gaia DR2 1355109018507650560[1]
Йолдызлык Геркулес йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 276,4799 ± 2,2397 парсек[3]
Параллакс 3,6169 ± 0,0293 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −26,75 ± 0,062 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −13,09 ± 0,049 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −52,1 km/s[4]
Спектраль сыйныф kA2mF0[5] һәм A M A2-F0[5]
Күренмә йолдызча зурлык 8,61 ± 0,01[6]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 255,81734215782 °[3]
Авышлык 42,491186830847 °[3]

HD154392 — Геркулес йолдызлыгы[2]нда урнашкан kA2mF0[5] һәм A M A2-F0[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,61 ± 0,01[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 154392 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Carquillat J.-M., Prieur J.-L. Contribution to the search for binaries among Am stars - VIII. New spectroscopic orbits of eight systems and statistical study of a sample of 91 Am stars // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2007. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1111/J.1365-2966.2007.12143.X
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Floquet M. Classification spectrale d'etoiles Ap et Am // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1975. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD154392&oldid=2933239