Эчтәлеккә күчү

HD161370

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD161370 latin yazuında])
HD161370
Каталог коды HD 161370[1], IC 4665 39[1], 2MASS J17450088+0531224[1], GSC 00424-00128[1], SAO 122699[1], BD+05 3473[1], AG+05 2319[1], GCRV 23028[1], PPM 164520[1], ROT 3707[1], TYC 424-128-1[1], UBV 15074[1], UBV M 39001[1], uvby98 346650039[1], YZ 5 8023[1], Gaia DR1 4473687173019891328[1] һәм Gaia DR2 4473687177317598336[1]
Йолдызлык Еланлы Кеше йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 335,1656 ± 4,0104 парсек[3]
Скорость вращения звезды 80 km/s[4][5]
Параллакс 2,9836 ± 0,0357 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −8,611 ± 0,07 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −1,084 ± 0,065 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −30,8 ± 3,5 km/s[6], 10,4 ± 3,5 km/s[6], −20,7 ± 6,4 km/s[6], −12,9 ± 3,1 km/s[6] һәм −13,5 km/s[7]
Спектраль сыйныф A0[8]
Күренмә йолдызча зурлык 9,42[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 266,25368251395 °[3]
Авышлык 5,522899921785 °[3]

HD161370 — Еланлы Кеше йолдызлыгы[2]нда урнашкан A0[8] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,42[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 161370 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Perinotto M., Bernacca P. L. A catalogue of stellar rotational velocities: I. Main sequence single stars. II. Main sequence spectroscopic binaries and eclipsing systems. // Contributi dell'Osservatorio Astrofisica dell'Universita di Padova in Asiago — University of Padua, Asiago Astrophysical Observatory, 1970.
  5. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Abt H. A., Bolton C. T., Levy S. G. IC 4665, a cluster of binaries // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1972. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/151278
  7. ↑ Burbidge E. M., Burbidge G. R. The peculiar extragalacitc system NGC 6438 // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1972. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/151276
  8. ↑ 8,0 8,1 Cannon A. J., Pickering E. C. VizieR Online Data Catalog: Henry Draper Catalogue and Extension, published in Ann. Harvard Obs. 91-100 (1918-1925) // Annals of the Astronomical Observatory of Harvard College — 1918.
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD161370&oldid=2933638