HD162725

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD162725 latin yazuında])
HD162725
Каталог коды HR 6663[1], 2MASS J17535813-3449518[1], GSC 07386-00635[1], NGC 6475 88[1], HD 162725[1], HIP 87624[1], SAO 209430[1], CPC 17 9542[1], GC 24318[1], GCRV 67471[1], HIC 87624[1], PPM 296965[1], UBV 15214[1], V951 Sco[1], TYC 7386-635-1[1], uvby98 264750088[1], Gaia DR1 4040824254212208640[1], WEB 14787[1], Gaia DR2 4040824258597614976[1], UBV M 36157[1], Renson 45990[1], TIC 257267031[1] һәм Gaia DR3 4040824258597614976[1]
Йолдызлык Гакрәп йолдызлыгы
Җирдән ераклык 288,035 ± 3,5177 парсек[2]
Параллакс 3,4718 ± 0,0424 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −5,723 ± 0,029 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 3,907 ± 0,046 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −12,6 ± 1,5 km/s[3]
Спектраль сыйныф B9p SiCr[4]
Күренмә йолдызча зурлык 6,42[1]
Металличность 0,84[5]
Чор J2000.0[d][6][1]
Туры калкулык 268,49223269917 °[2]
Авышлык −34,83105557019 °[2]
Нәтиҗәле температура 9820 K[4]
Өслек гравитациясе 3160 сантиметр на секунду в квадрате[4][5]

HD162725 — Гакрәп йолдызлыгында урнашкан B9p SiCr[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,42[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 V951 Sco SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Folsom C. P., Wade G. A., Bagnulo S. et al. Rotation and chemical abundances of Ap/Bp stars in the open cluster NGC 6475 // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2007. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1111/J.1365-2966.2007.11466.X — arXiv:astro-ph/0612284
  5. ↑ 5,0 5,1 Landstreet J. Discovery of secular variations in the atmospheric abundances of magnetic Ap stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2014. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201322853 — arXiv:1312.0511
  6. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD162725&oldid=2933741