HD16693

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD16693 latin yazuında])
HD16693
Каталог коды HD 16693[1], 2MASS J02415674+4247233[1], NGC 1039 263[1], GSC 02853-00679[1], SAO 38243[1], BD+42 588[1], ADS 2048 B[1], AG+42 286[1], CCDM J02420+4247B[1], IDS 02356+4222 B[1], PPM 45367[1], TYC 2853-679-1[1], UBV 2652[1], UBV M 30717[1], uvby98 210390263[1], WDS J02420+4248B[1] һәм Gaia DR2 337165829070036608[1]
Йолдызлык Персей йолдызлыгы[2]
Компаньон HD16705[3]
Җирдән ераклык 469,0872 ± 25,943 парсек[4]
Параллакс 2,1318 ± 0,1179 миллисекунда дуги[4]
Склонение собственного движения −5,999 ± 0,152 миллиарксекунд в год[4]
Прямое восхождение собственного движения 0,691 ± 0,159 миллиарксекунд в год[4]
Радиаль тизлек −9,92 ± 1,23 km/s[5], −8,68 ± 0,92 km/s[5] һәм −5,43 ± 0,69 km/s[5]
Спектраль сыйныф B9IIInpHgMn[6]
Күренмә йолдызча зурлык 8,52[1]
Чор J2000.0[d][4]
Туры калкулык 40,486427163683 °[4]
Авышлык 42,789812666746 °[4]

HD16693Персей йолдызлыгы[2]нда урнашкан B9IIInpHgMn[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,52[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 16693 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. Вашингтонский каталог визуально-двойных звёзд
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  5. 5,0 5,1 5,2 Aikman G. C. L. The spectroscopic binary characteristics of the mercury-manganese stars // Publications of the Dominion Astrophysical Observatory — 1976. — ISSN 0078-6950
  6. 6,0 6,1 Corbally C. J. A Spectroscopic Search for λ Bootis and Other Peculiar A-Type Stars in Intermediate-Age Open Clusters // Astron. J. / J. G. III, E. VishniacNYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2002. — ISSN 0004-6256; 1538-3881doi:10.1086/341609
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]