Эчтәлеккә күчү

HD168913

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD168913 latin yazuında])
HD168913
Каталог коды HIP 89925[1], BD+29 3241[1], HR 6876[1], IRAS 18190+2950[1], SAO 85956[1], 2MASS J18205694+2951317[1], HD 168913[1], GC 25056[1], GCRV 10835[1], HIC 89925[1], PLX 4219[1], PLX 4219.00[1], PPM 107113[1], ROT 6314[1], TD1 22261[1], TYC 2105-2583-1[1], UBV 15620[1], uvby98 100168913[1], YZ 29 8833[1], 1RXS J182057.4+295146[1], SBC9 1045[1], SBC7 676[1], Gaia DR1 4589912355302804224[1], WEB 15355[1], Gaia DR2 4589912359603418496[1], 108 Her, TIC 423198305[1], Gaia DR3 4589912359603418496[1], AG+29 1821[1], UBV M 22877[1] һәм Renson 47360[1]
Йолдызлык Геркулес йолдызлыгы
Җирдән ераклык 55,806 ± 0,1523 парсек[2]
Скорость вращения звезды 18 km/s[3]
Параллакс 17,9191 ± 0,0489 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 53,261 ± 0,054 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 1,341 ± 0,044 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −24,18 ± 0,03 km/s[4]
Спектраль сыйныф kA3mA7+A9V[5]
Күренмә йолдызча зурлык 5,63[1]
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,87
Металличность −0,2[3]
Радиюс 2,55 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][6][1]
Туры калкулык 275,2373759792 °[2]
Авышлык 29,85892317218 °[2]
Нәтиҗәле температура 7600 K[3]
Өслек гравитациясе 25 000 сантиметр на секунду в квадрате[3]

HD168913 — Геркулес йолдызлыгында урнашкан kA3mA7+A9V[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,63[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 1,30 1,31 1,32 108 Her SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Gebran, M., Paletou, F. A new method for the inversion of atmospheric parameters of A/Am stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — 10 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201528052 — arXiv:1603.01146
  4. ↑ Pourbaix, D., Udry, S. SB9: The ninth catalogue of spectroscopic binary orbits // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2004. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20041213 — arXiv:astro-ph/0406573
  5. ↑ 5,0 5,1 Fekel F. C., Tomkin J., Williamson M. H. New Precision Orbits of Bright Double-Lined Spectroscopic Binaries. III. HD 82191, ω Draconis, and 108 Herculis // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2009. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1088/0004-6256/137/4/3900
  6. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD168913&oldid=2934116