HD176843

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD176843 latin yazuında])
HD176843
Каталог коды HD 176843[1], GSC 03541-00672[1], BD+45 2813[1], 2MASS J19000336+4536275[1], SAO 47990[1], AG+45 1497[1], KIC 9204718[1], PPM 57727[1], TD1 23730[1], TYC 3541-672-1[1], Gaia DR1 2107160639599334272[1] һәм Gaia DR2 2107160639599334272[1]
Йолдызлык Лира йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 164,9539 ± 1,102 парсек[3]
Скорость вращения звезды 28 ± 1 km/s[4]
Параллакс 6,0623 ± 0,0405 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −5,852 ± 0,074 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −5,047 ± 0,078 миллиарксекунд в год[3]
Спектраль сыйныф kA3hA9mF1V[5]
Күренмә йолдызча зурлык 8,74 ± 0,01[6]
Металличность 0,16[4]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 285,01405470939 °[3]
Авышлык 45,607639449556 °[3]
Нәтиҗәле температура 7200 K[4] һәм 7510 K[4]

HD176843Лира йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан kA3hA9mF1V[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,74 ± 0,01[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 176843 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Vandenbussche B., Catanzaro G., Van Winckel H. et al. Spectroscopic survey of Kepler stars. I. HERMES/Mercator observations of A- and F-type stars // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2015. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STV528arXiv:1503.03675
  5. 5,0 5,1 Bedding T. R. A search for non-pulsating, chemically normal stars in the δ Scuti instability strip using Kepler data // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. FlowerOUP, 2015. — 12 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966doi:10.1093/MNRAS/STU2749arXiv:1412.7543
  6. 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]