HD182564

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD182564 latin yazuında])
HD182564
Масса 2,7 M☉
Каталог коды GSC 04229-01852[1], HD 182564[1], BD+65 1345[1], HIP 95081[1], HR 7371[1], IRAS 19204+6537[1], 2MASS J19204011+6542523[1], SAO 18299[1], π Dra, PLX 4540[1], FK5 3547[1], GC 26735[1], GCRV 11826[1], HIC 95081[1], JP11 3099[1], N30 4292[1], PMC 90-93 1424[1], PPM 21456[1], ROT 2790[1], TD1 24615[1], TYC 4229-1852-1[1], UBV 16437[1], PLX 4540.00[1], WEB 16608[1], Gaia DR2 2254697512160109184[1], 58 Dra, Gaia DR3 2254697512160997376[1], TIC 229979857[1], AG+65 946[1], UBV M 23744[1] һәм Renson 50487[1]
Йолдызлык Аждаһа йолдызлыгы
Җирдән ераклык 70,108 ± 0,8439 парсек[2]
Скорость вращения звезды 26 km/s[3]
Параллакс 14,2637 ± 0,1717 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения 41,076 ± 0,188 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения 14,587 ± 0,242 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −29,16 ± 0,14 km/s[4]
Спектраль сыйныф A0III[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,59[6]
Светимость 60 солнечная светимость
Металличность 0,42[7]
Радиюс 3,2 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][8][1]
Туры калкулык 290,1670477893 °[2]
Авышлык 65,71453186921 °[2]
Нәтиҗәле температура 8933 K[7]
Өслек гравитациясе 6600 сантиметр на секунду в квадрате[7]
Оценка возраста объекта 350 миллион лет

HD182564 — Аждаһа йолдызлыгында урнашкан A0III[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,59[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 pi. Dra SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ Royer, F., Grenier, S., Baylac, M. -O. et al. Rotational velocities of A-type stars in the northern hemisphere. II. Measurement of v sin i // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2002. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20020943 — arXiv:astro-ph/0205255
  4. ↑ Gaia Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2022.
  5. ↑ 5,0 5,1 Gerard T. van Belle, Braun K. v. Directly determined linear radii and effective temperatures of exoplanet host stars // Astrophys. J. / E. Vishniac — IOP Publishing, 2009. — ISSN 0004-637X; 1538-4357 — doi:10.1088/0004-637X/694/2/1085 — arXiv:0901.1206
  6. ↑ 6,0 6,1 Ducati, J. R. Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system — 2002.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Erspamer D., North P. Automated spectroscopic abundances of A and F-type stars using echelle spectrographs II. Abundances of 140 A-F stars from ELODIE and CORALIE // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2003. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20021711 — arXiv:astro-ph/0210065
  8. ↑ Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD182564&oldid=2934917