HD192678

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD192678 latin yazuında])
HD192678
Каталог коды CSV 8476[1], GSC 03937-01503[1], HD 192678[1], HIC 99672[1], HIP 99672[1], 2MASS J20133632+5339335[1], PPM 38266[1], SAO 32379[1], TD1 26362[1], UBV 17523[1], uvby98 100192678[1], YZ 53 6435[1], AG+53 1296[1], BD+53 2368[1], Gaia DR2 2184766167455905664[1], V1372 Cyg[1], GC 28111[1], TYC 3937-1503-1[1], UBV M 24653[1], Renson 53740[1], TIC 295413781[1] һәм Gaia DR3 2184766167455905664[1]
Йолдызлык Аккош йолдызлыгы
Җирдән ераклык 220,629 ± 1,0563 парсек[2]
Скорость вращения звезды 10 km/s[3]
Параллакс 4,5325 ± 0,0217 миллисекунда дуги[2]
Склонение собственного движения −23,67 ± 0,028 миллиарксекунд в год[2]
Прямое восхождение собственного движения −29,662 ± 0,029 миллиарксекунд в год[2]
Радиаль тизлек −43,8 ± 2,6 km/s[4]
Спектраль сыйныф A4p[5][6]
Күренмә йолдызча зурлык 7,333 ± 0,01[7]
Металличность 1,51[8]
Диаметры 3 970 000 km[9]
Чор J2000.0[d][10][1]
Туры калкулык 303,40135585624 °[2]
Авышлык 53,6593191692 °[2]
Нәтиҗәле температура 9200 K[3]
Өслек гравитациясе 2500 сантиметр на секунду в квадрате[3]

HD192678 — Аккош йолдызлыгында урнашкан A4p[5][6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,333 ± 0,01[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[11] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[12][13]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[14] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[15] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[16] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[17]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 V1372 Cyg SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Gaia Early Data Release 3 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2020.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 Gebran, M., Paletou, F. A new method for the inversion of atmospheric parameters of A/Am stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — 10 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201528052 — arXiv:1603.01146
  4. ↑ F. Arenou Radial velocities. Measurements of 2800 B2-F5 stars for HIPPARCOS // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 1999. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/AAS:1999489
  5. ↑ 5,0 5,1 Bertaud C. Catalogue et bibliographie des etoiles a spectre particulier — 1958.
  6. ↑ 6,0 6,1 Babcock H. W. Magnetic fields in the A-type stars // The Astrophysical Journal Letters — IOP Publishing, 1958. — ISSN 2041-8205; 2041-8213 — doi:10.1086/146539
  7. ↑ 7,0 7,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  8. ↑ Adelman S. J. Line identifications, elemental abundances, and equivalent widths for 21 sharp-lined cool peculiar A stars and two comparison standards // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1973. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/190277
  9. ↑ O. Kochukhov Interferometry of chemically peculiar stars: theoretical predictions versus modern observing facilities // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 2014. — 14 p. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/STU1259 — arXiv:1406.6093
  10. ↑ Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  11. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  12. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  13. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  14. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  15. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  16. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  17. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD192678&oldid=2935546