Эчтәлеккә күчү

HD207538

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD207538 latin yazuında])
HD207538
Каталог коды HD 207538[1], ALS 12008[1], CEL 5388[1], GCRV 13701[1], GSC 03980-01047[1], HIC 107598[1], HIP 107598[1], 2MASS J21473980+5942014[1], N30 4808[1], PPM 39875[1], SAO 33763[1], TD1 28493[1], UBV 18708[1], UBV M 25955[1], uvby98 435371588[1], YZ 59 12531[1], AG+59 1455[1], BD+59 2420[1], CGO 626[1], TYC 3980-1047-1[1], GOS G101.60+04.67 01[1], Gaia DR1 2203434015168326144[1], WEB 19419[1] һәм Gaia DR2 2203434019472097664[1]
Йолдызлык Кефей йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 837,5911 ± 19,4332 парсек[3]
Скорость вращения звезды 37 km/s[4] һәм 34 km/s[4]
Параллакс 1,1939 ± 0,0277 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −2,239 ± 0,05 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −1,964 ± 0,057 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −14,3 ± 1,6 km/s[5]
Спектраль сыйныф O9.7IV[6]
Күренмә йолдызча зурлык 7,3[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 326,91579102775 °[3]
Авышлык 59,700373389577 °[3]
Нәтиҗәле температура 32 190 K[7][8]
Өслек гравитациясе 21 000 сантиметр на секунду в квадрате[8]

HD207538 — Кефей йолдызлыгы[2]нда урнашкан O9.7IV[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,3[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 207538 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 Castro, N., Herrero, A., Simón-Díaz, S. et al. The IACOB project. III. New observational clues to understand macroturbulent broadening in massive O- and B-type stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — 17 p. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201628541 — arXiv:1608.05508
  5. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  6. ↑ 6,0 6,1 Alfaro E. J., Gamen R. C., Barbá R. H. The Galactic O-Star Spectroscopic Survey. I. Classification system and bright northern stars in the blue-violet at R ~ 2500 // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 2011. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1088/0067-0049/193/2/24 — arXiv:1101.4002
  7. ↑ Cunha K. The projected rotational velocity distribution of a sample of OB stars from a calibration based on synthetic He I lines // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2007. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/521707 — arXiv:0707.3934
  8. ↑ 8,0 8,1 Cunha K., Smith V. V. Non-LTE abundances of magnesium, aluminum and sulfur in OB stars near the solar circle // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2003. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20021802 — arXiv:astro-ph/0212171
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD207538&oldid=2936141