HD213918

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD213918 latin yazuında])
HD213918
Каталог коды ADS 16064 AB[1], CCDM J22341+3920AB[1], CEL 5486[1], GSC 03201-01096[1], HD 213918[1], HIC 111400[1], HIP 111400[1], IDS 22296+3849 AB[1], 2MASS J22340727+3920079[1], PPM 87920[1], SAO 72473[1], TD1 29184[1], UBV 19296[1], uvby98 100213918 ABV[1], WDS J22341+3920AB[1], AG+39 2414[1], BD+38 4801[1], TYC 3201-1096-1[1], BD+38 4801A[1], Gaia DR2 1908337811673245440[1] һәм V362 Lac
Йолдызлык Кәлтә йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 506,4573 ± 15,3643 парсек[3]
Параллакс 1,9745 ± 0,0599 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −6,153 ± 0,089 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −2,853 ± 0,061 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −22,4 km/s[4]
Спектраль сыйныф Ap[5]
Күренмә йолдызча зурлык 8,68[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 338,53032762664 °[3]
Авышлык 39,335537173815 °[3]

HD213918Кәлтә йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан Ap[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 8,68[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[6] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[7][8]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[9] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[10] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[11] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[12]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 V362 Lac SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Barbier-Brossat M., Petit M., Figon P. Third bibliographic catalogue of stellar radial velocities (Text in French) // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 1994. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  5. 5,0 5,1 Adelman S. J. Classifications of some stars in the Lacertae OB1 association // Publications of the Astronomical Society of the PacificUniversity of Chicago Press, 1973. — ISSN 0004-6280; 1538-3873doi:10.1086/129527
  6. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  7. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  8. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  9. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  10. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  11. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  12. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]