Эчтәлеккә күчү

HD218227

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD218227 latin yazuında])
HD218227
Каталог коды SAO 231444[1], 2MASS J23065274-4331134[1], HD 218227[1], HIP 114131[1], HR 8787[1], IRAS 23040-4347[1], GSC 08012-01248[1], uvby98 100218227[1], PLX 5593[1], CCDM J23068-4331AB[1], CPC 0 20288[1], GC 32184[1], GCRV 14498[1], HIC 114131[1], IDS 23011-4404 AB[1], JP11 3582[1], N30 5077[1], PPM 328952[1], ROT 3361[1], TD1 29607[1], UBV 19786[1], PLX 5593.00[1], 1RXS J230652.2-433115[1], WDS J23069-4331AB[1], WEB 20266[1], θ Gru, TIC 139232635[1] һәм Renson 60120[1]
Йолдызлык Торна йолдызлыгы[d]
Скорость вращения звезды 64 km/s[2]
Параллакс 24,73 ± 0,45 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −13,49 ± 0,41 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −47,17 ± 0,41 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 14,2 km/s[4]
Спектраль сыйныф kF3VhF5mF5(II-III)[5]
Күренмә йолдызча зурлык 4,332[1]
Светимость 27 солнечная светимость
Абсолют йолдыз зурлыгы 1,25
Радиюс 4,36 солнечный радиус
Чор J2000.0[d][3][6][1]
Туры калкулык 346,719710261 °[3]
Авышлык −43,520357148 °[3]

HD218227 — Торна йолдызлыгы[d]нда урнашкан kF3VhF5mF5(II-III)[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 4,332[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 1,27 1,28 1,29 tet Gru SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361:20078357 — arXiv:0708.1752
  4. ↑ Tokovinin A., Fischer D. Radial velocities of southern visual multiple stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2014. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1088/0004-6256/149/1/8
  5. ↑ 5,0 5,1 Gray R. O. The early F-type stars - Refined classification, confrontation with Stromgren photometry, and the effects of rotation // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1989. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/191315
  6. ↑ Mason B. D., Wycoff G. L., Hartkopf W. I. et al. The 2001 US Naval Observatory Double Star CD-ROM. I. The Washington Double Star Catalog // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2001. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/323920
  7. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]
  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз

[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD218227&oldid=2935642