Эчтәлеккә күчү

HD220003

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD220003 latin yazuında])
HD220003
Каталог коды CCDM J23208-5018AB[1], CPC 0 20427[1], GSC 08461-01251[1], HD 220003[1], HIC 115272[1], HIP 115272[1], HR 8877[1], IDS 23152-5051 AB[1], IRAS 23180-5034[1], JP11 3618[1], 2MASS J23205018-5018236[1], PPM 350993[1], 1RXS J232049.8-501822[1], SAO 247838[1], UBV 19996[1], UBV M 26972[1], UCAC4 199-184739[1], uvby98 100220003[1] һәм WDS J23208-5018AB[1]
Йолдызлык Торна йолдызлыгы[d][2]
Параллакс 11,6 ± 1,59 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −74,98 ± 0,88 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 49,93 ± 1,24 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек −18 ± 11,7 km/s[4]
Спектраль сыйныф Fm_dD[5] һәм A7/9[5]
Күренмә йолдызча зурлык 7,11 ± 0,3[6], 5,341 ± 0,018[7], 5,194 ± 0,026[7] һәм 5,106 ± 0,02[7]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 350,209080203 °[3]
Авышлык −50,306560883 °[3]

HD220003Торна йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан Fm_dD[5] һәм A7/9[5] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 7,11 ± 0,3[6], 5,341 ± 0,018[7], 5,194 ± 0,026[7] һәм 5,106 ± 0,02[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 220003 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Leeuwen F. v. Validation of the new Hipparcos reduction // Astron. Astrophys. / T. ForveilleEDP Sciences, 2007. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846doi:10.1051/0004-6361:20078357arXiv:0708.1752
  4. R.-D. Scholz Astrophysical supplements to the ASCC-2.5: Ia. Radial velocities of ∼55000 stars and mean radial velocities of 516 Galactic open clusters and associations // Astron. Nachr.Wiley, 2007. — ISSN 0004-6337; 1521-3994doi:10.1002/ASNA.200710776arXiv:0705.0878
  5. 5,0 5,1 5,2 5,3 Catalogue of two dimentional spectral types for the HD stars, Vol. 2 — 1978.
  6. 6,0 6,1 Henden A. VizieR Online Data Catalog: UCAC4 Catalogue (Zacharias+, 2012) — 2012.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 Van Dyk S. 2MASS All Sky Catalog of point sources — 2003.
  8. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]