HD23277

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD23277 latin yazuında])
HD23277
Каталог коды HD 23277[1], GCRV 2123[1], GSC 04331-01936[1], HIC 17854[1], HIP 17854[1], HR 1138[1], IRAS 03440+7043[1], JP11 816[1], 2MASS J03491373+7052157[1], PLX 790[1], PLX 790.00[1], PPM 5380[1], ROT 553[1], SAO 5000[1], TD1 2465[1], UBV 3556[1], UBV M 9664[1], uvby98 100023277[1], SBC9 187[1], AG+70 180[1], BD+70 257[1], SBC7 135[1], TYC 4331-1936-1[1], WEB 3426[1] һәм Gaia DR2 495172075253921152[1]
Йолдызлык Жираф йолдызлыгы[d][2]
Җирдән ераклык 113,8913 ± 1,4268 парсек[3]
Скорость вращения звезды 41 km/s[4]
Параллакс 8,7803 ± 0,11 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −62,787 ± 0,163 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 21,771 ± 0,139 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 16 ± 2,8 km/s[5]
Спектраль сыйныф kA2hA6VmA7[4]
Күренмә йолдызча зурлык 5,391 ± 0,009[6]
Металличность 0,52[7] һәм 0,8[7]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 57,307242906594 °[3]
Авышлык 70,871051715849 °[3]
Нәтиҗәле температура 9164 K[7]
Оценка возраста объекта 610 миллион лет

HD23277 — Жираф йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан kA2hA6VmA7[4] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 5,391 ± 0,009[6] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[8] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[9][10]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[11] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[12] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[13] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[14]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 23277 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Abt H. A., Morrell N. I. The Relation between Rotational Velocities and Spectral Peculiarities among A-Type Stars // The Astrophysical Journal: Supplement Series — AAS, 1995. — ISSN 0067-0049; 1538-4365 — doi:10.1086/192182
  5. ↑ Gontcharov G. A. Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system // Ast. Lett. / R. Sunyaev — Nauka, Springer Science+Business Media, 2006. — ISSN 1063-7737; 1562-6873; 0320-0108; 0360-0327 — doi:10.1134/S1063773706110065 — arXiv:1606.08053
  6. ↑ 6,0 6,1 Bastian U., Fabricius C. The Tycho-2 catalogue of the 2.5 million brightest stars // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2000. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Stickland D. J. On the atmospheric abundances of seven Am SB 2 systems // Mon. Not. R. Astron. Soc. / D. Flower — OUP, 1973. — ISSN 0035-8711; 1365-2966 — doi:10.1093/MNRAS/161.2.193
  8. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  9. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  10. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  11. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  12. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  13. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  14. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD23277&oldid=2935069