HD264111

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD264111 latin yazuında])
HD264111
Каталог коды HD 264111[1], ALS 9142[1], GCRV 58010[1], GSC 00156-00966[1], HIC 32581[1], HIP 32581[1], 2MASS J06475385+0440007[1], PPM 151264[1], SAO 114427[1], TD1 30596[1], UBV M 28537[1], uvby98 100264111[1], YZ 0 2412[1], YZ 4 3229[1], AG+04 861[1], BD+04 1447[1], TYC 156-966-1[1], Gaia DR1 3129190438880180608[1] һәм Gaia DR2 3129190438880180608[1]
Йолдызлык Сыңармөгез йолдызлыгы[d][2]
Параллакс 0,3944 ± 0,0613 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −0,059 ± 0,1 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения −1,543 ± 0,12 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 86 km/s[4][5]
Спектраль сыйныф OBk?[6]
Күренмә йолдызча зурлык 9,57[1]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 101,97440375879 °[3]
Авышлык 4,66690254729 °[3]

HD264111Сыңармөгез йолдызлыгы[d][2]нда урнашкан OBk?[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 9,57[1] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[7] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[8][9]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[10] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[11] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[12] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[13]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 264111 SIMBAD Astronomical Database
  2. 2,0 2,1 VizieR
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. Arenou F. Version 2 of the Hipparcos Input Catalogue // Bulletin d'Information du Centre de Données Stellaires — 1993. — ISSN 0242-6536
  5. Stephenson C. B. The He-rich star HD 264111 // The Astrophysical Journal LettersIOP Publishing, 1967. — ISSN 2041-8205; 2041-8213doi:10.1086/149228
  6. 6,0 6,1 Nassau J. J., Stephenson C. B., MacCONNELL D. J. Luminous Stars in the Northern Milky Way — 1965.
  7. Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  8. Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  9. Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  10. Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  11. Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  12. E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  13. Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]