HD27429

Wikipedia — ирекле энциклопедия проектыннан ([http://tt.wikipedia.org.ttcysuttlart1999.aylandirow.tmf.org.ru/wiki/HD27429 latin yazuında])
HD27429
Каталог коды GCRV 2499[1], GSC 01268-01268[1], HD 27429[1], HIC 20255[1], HIP 20255[1], HR 1354[1], JP11 4804[1], 2MASS J04202508+1844334[1], PPM 119803[1], ROT 3842[1], 1RXS J042025.5+184416[1], SAO 93874[1], TD1 3042[1], UBV 4188[1], uvby98 520250032[1], YPAC 338[1], YZ 18 1140[1], UBV M 41238[1], AG+18 330[1], BD+18 624[1], TYC 1268-1268-1[1], Gaia DR1 47752477189229184[1], WEB 3868[1] һәм Gaia DR2 47752481485851136[1]
Йолдызлык Сәвер йолдызлыгы[2]
Җирдән ераклык 45,7078 ± 0,1076 парсек[3]
Скорость вращения звезды 132 km/s[4] һәм 150 km/s[5]
Параллакс 21,8781 ± 0,0515 миллисекунда дуги[3]
Склонение собственного движения −42,952 ± 0,075 миллиарксекунд в год[3]
Прямое восхождение собственного движения 117,172 ± 0,104 миллиарксекунд в год[3]
Радиаль тизлек 37,27 ± 0,86 km/s[3]
Спектраль сыйныф F2Vn[6]
Күренмә йолдызча зурлык 6,094 ± 0,004[7]
Чор J2000.0[d][3]
Туры калкулык 65,104591860855 °[3]
Авышлык 18,742679459982 °[3]
Нәтиҗәле температура 7173 K[8]
Өслек гравитациясе 7200 сантиметр на секунду в квадрате[8]

HD27429 — Сәвер йолдызлыгы[2]нда урнашкан F2Vn[6] спектраль класслы химик пекуляр йолдыз, күренмә йолдызча зурлыгы 6,094 ± 0,004[7] тәшкил итә.

Шул ук спектраль класслы гадәти йолдызлардан спектрдагы мөһим үзенчәлекләре белән аерылып тора.[9] Әлеге химик пекуляр йолдыз баш эзлеклелек янучы йолдызлары арасында урнашкан.[10][11]

Гадәттә, баш эзлеклелек кайнар йолдызларында күзәтелә торган өслекнең аерым составы йолдыз барлыкка килгәннән соңгы процесслардан гыйбарәт дип санала.[12] Бу процесслар кайбер элементларны, аерым алганда, He, N һәм O, атмосфераның түбән катламнарында утырырга мәҗбүр итә, шул ук вакытта Mn, Sr, Y һәм Zr кебек башка элементлар эчтән тышка таба очалар, нәтиҗәдә, спектраль үзенчәлекләр күзәтелә. Йолдызның үзәге һәм йолдызның төп составы нормаль химик катнашмаларга ия, моның шулай булуын йолдызны барлыкка китергән газ болытлары составы чагылдыра.[13] Мондый диффузия һәм левитация, ягъни каты яки сыек таяныч өслегенә кагылмыйча, киңлектә очып гравитацияне җиңү барсын[14] һәм барлыкка килгән катламнар кагылгысыз булып калсын өчен, йолдыз атмосферасы конвекция өчен шактый тотрыклы булырга тиеш. Мондый тотрыклылыкны барлыкка китерә торган механизм булып гадәти булмаган зур магнит кыры тора, һәм ул, гадәттә, әлеге типтагы йолдызларда күзәтелә.[15]

Искәрмәләр[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 27429 SIMBAD Astronomical Database
  2. ↑ 2,0 2,1 VizieR
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 Gaia Data Release 2 / Data Processing and Analysis Consortium, European Space Agency — 2018.
  4. ↑ Uesugi A., Fukuda I. Catalogue of rotational velocities of the stars — 1970.
  5. ↑ Perinotto M., Bernacca P. L. A catalogue of stellar rotational velocities: I. Main sequence single stars. II. Main sequence spectroscopic binaries and eclipsing systems. // Contributi dell'Osservatorio Astrofisica dell'Universita di Padova in Asiago — University of Padua, Asiago Astrophysical Observatory, 1970.
  6. ↑ 6,0 6,1 Gray R. O., Napier M. G., Winkler L. I. The Physical Basis of Luminosity Classification in the Late A-, F-, and Early G-Type Stars. I. Precise Spectral Types for 372 Stars // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2001. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/319956
  7. ↑ 7,0 7,1 Joner M. D., Taylor B. J., Laney C. D. et al. Homogeneous photometry for the Hyades: scale-factor and zero-point tests of previously published BV(RI)_C_photometry // Astron. J. / J. G. III, E. Vishniac — NYC: IOP Publishing, AAS, University of Chicago Press, AIP, 2006. — ISSN 0004-6256; 1538-3881 — doi:10.1086/504410
  8. ↑ 8,0 8,1 Brandner W. Single stars in the Hyades open cluster. Fiducial sequence for testing stellar and atmospheric models // Astron. Astrophys. / T. Forveille — EDP Sciences, 2016. — ISSN 0004-6361; 0365-0138; 1432-0746; 1286-4846 — doi:10.1051/0004-6361/201527044 — arXiv:1509.00053
  9. ↑ Michaud, G. Astrophysical Journal, vol 160, p 641, 1970(ингл.)
  10. ↑ Preston, George. Annual Review of Astronomy and Astrophysics, vol 12, p 257, 1974.
  11. ↑ Д. А. Франк-Каменецкий, А. В. Тутуков. Звезды.
  12. ↑ Michaud, Georges (1970). Diffusion Processes in Peculiar a Stars. Astrophysical Journal. 160: 641.
  13. ↑ Preston, G. W (1974). The chemically peculiar stars of the upper main sequence. Annual Review of Astronomy and Astrophysics. 12: 257–277.
  14. ↑ E. H. Brandt. Levitation in Physics. Science 243, 349 (1989).
  15. ↑ Kochukhov, O; Bagnulo, S (2006). Evolutionary state of magnetic chemically peculiar stars. Astronomy & Astrophysics. 450 (2): 763.

Әдәбият[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]

  • Renson P., Manfroid J., General catalogue of Ap, HgMn and Am stars, 2009, A&A...498..961(ингл.)
  • Bychkov, V. D; Bychkova, L. V; Madej, J (2009). Catalogue of averaged stellar effective magnetic fields - II. Re-discussion of chemically peculiar a and B stars. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 394 (3): 1338.(ингл.)
  • McClure, R. D (1985). The carbon and related stars. Journal of the Royal Astronomical Society of Canada. 79: 277(ингл.)
  • Gomez, A. E; Luri, X; Grenier, S; Figueras, F; North, P; Royer, F; Torra, J; Mennessier, M. O (1998). The HR-diagram from HIPPARCOS data. Absolute magnitudes and kinematics of BP - AP stars. Astronomy and Astrophysics. 336: 953.(ингл.)

Шулай ук карагыз[үзгәртү | вики-текстны үзгәртү]


Сатурн
 Бу — астрономия буенча мәкалә төпчеге.
Сез мәкаләне үзгәртеп һәм мәгълүмат өстәп, Википедия проектына ярдәм итә аласыз.
Чыганак — https://tt.wikipedia.org/w/index.php?title=HD27429&oldid=2934010